HEP ARALIK

• 14 Aralık 2012 Cuma 23:31:41

Çok karanlık bir zamanda yüreğimin kapalı kapısından sızan bir ışık gördüm...Belli belirsiz...
Belli belirsiz ama bir ışığa muhtaç, karanlığıma aydınlık olabileceğimi düşünürken...
Bir umut ile araladım kapımı yavaş... Yavaş...
Hiç karanlığın içinde aramadığım...
Korktuğum bu ışığın...
Bilmediğim aydınlığından yararlanmak istedim...
Ve bıraktım öylece sonunu bilmediğim bir oyuna...
Bir oyun dediğim şey şimdi ne kadar gerilerde kaldı...
Kendi oyunumun hem ebesi hem sobesi oldum çoğu zaman...
Ve hiç bıkmadan hatta oynamaktan zevk aldığım bu oyunun adını çok sonraları öğrendim adının AŞK olduğunu...
Oysaki bir isim koyamamıştım...
Bu oyun dediğim şeyin yavaş... Yavaş...
Hayat hikayemi oluşturacağını beni ve o çok sevdiğimi...
Bu hikayenin isimsiz kahramanları yapabileceğini...
Ve bu esnada zamanın öylece geçip gittiğini...
Bildiğim tek şey bendeki inatla sonsuz sevgi...
Ve ondaki haklı mantık...
Ama aşamadığı engel yok derler...
Eğer gerçekten sevebilirsen...
Sevmenin onurlu duruşunu onda gördüm...
Benim sıkca kullandığım iki kelimeyi...
Annemi kaybettikten sonra çok daha söyler oldum...
Söylenince bir çok kalbin anahtarı olduğunu inandığım bu iki kelimenin...
Kulaklarımda anlam bulan yankılanışını yıllar sonra duydum...
Geçen bu uzun zamanda ayrılıkları da gördü...
Birleşmeleri de...
Ve 3. şahıslardaki sevdaları da...
İşte olmadığına çoğu zaman inandığımız kader...
Bir şekilde yollarımız birleştirdi...
Tamam belki sevgili olamadık zamansız tesadüfler de ama...
Arkadaşlığı öğrendik... Sevgiyle paylaşabildiğimizi düşündüğüm...
Gönlümün karanlığına hep bir ışık odu...
Farkında olarak ve olmayarak...
Kapıları çarparak gitsek bile...
Belki bir gün döner diye ARALIK bıraktığım çoğu zamanlarımda geldi...
Çoğu zamanlarında belki ben araladım kapısını...
Ters düştüğüm oldu çoğu zaman kendi düşüncelerime ve düşüncelerine...
Bu geçen zamanda sabırlı olmayı öğretti bu hikaye bize...
Her güzel bir hikayenin güzel bir sonla bitirmek isteriz...
Sonu güzel yapan yaşananlar ve yaşatılanlardır aslında...
Kavuşmuş ya da kavuşumamış olsakta...
Yüreğimdeki izler...
Yaşımdaki olgun hisler...
Ve düştüğümü düşündüğüm her an da...
Her anda uzanan eller...
Ve yaşanmadığımı düşündüğüm yıllarımı bana geri veren...
Kimi yaralar kapanır "İzi" kalır...
Kimi yaralar kapanır "Sızı kalır...
Sözüne inat ...
Sızan bütün sızıntılarımı...
Sevgi harçıyla kapatan...
Artık omuzuna başını dayadığım insan...
Artık yüreğiminde ağırlığını taşıyabileceğine inandığım...
Karanlıktan aydınlığa çıkaran...
Dost yüreğe...
Ve mucizeme...