tek düzelikten arınmış bir vaziyetteyken sıcak bir çorbanın içinde eridim yine.torbaların ağzını kapatmadan içini doldurmam gerektiğini biliyorum.sevgisiz hayaller beslediniz içimde kuru bir sarımsak gibi.prangalı ayağımın hızır gidişlerine aldırmadan
.çok korktuk ve çok koktuk yaşlanmış ama genç sanılan yıllara
simsiyah rüzgarın önünde dururken bile seyredalın kendinizce
sedef örtüsünde yağmurun içindeki hızır değil hınzırdı belki de matematiksel verilerden faylananıp beni seni onu bunu şunu deneyen
şimdi eskidiğimi anladım;en son uçurtmamı ne zaman uçurttum bir bilsen
aşık veysel’in iki kelimelik sözünü de anlamlandıramadık ya.
ser üzerine örtüleri şimdi hangi süpürgeli kurtaracak bizi?
bilirsin çocukların neden banyo yaptığını?
anneye bağlılıktan olsa gerek..
ve bilesin ben varken benden önce benlerden oluşan ’biz’ vardı
şimal dedikleri yeminden sonra gelir ki ben şimalin şemaliyim
dayanmak dayandığını bilerek öpmeli güneşin tesbihe vuran nurunu
salyangozların yağmurda ıslandığında rahmetin gizlenmiş mısralarını taşıdığını bilir misin?
sen siz olmuş sonra da biz..
kaçma gürültülü rüzgarların kanatlarına vuran kabusumdan
seni elimden kurtaracak bir tek içimdeki rahmettir
kandilim kanardilim yine
çok susarken çok konuşur oldum o da ne!
biri kessin içimdeki yen’in tersinden akan dilini..