Kedilerin Çöpten Çaldığı Balıklar

• 3 Mart 2008 Pazartesi 18:37:09

Beynimizi yediniz, sesimizi dahi çıkaramadık..

Tutkal gibisiniz, kurudukça yapışıyor, yapıştıkça kanımızı emiyorsunuz. Ne yazık ki bunu bahanelerle yürütüyorsunuz. Siz öğrettiniz Alilerin topal olduğunu, İpeklerin pastörize süt içtiğini. Ve her genelleme yaptığınızda küçük yüzümüz size bakıyordu, tutkal derslerinizde insaflı olmanız için. Güçlüydünüz ve hep “hayır” cevabını veriyordunuz.

Bendim, yüzünüzden adımını kaplumbağaya ezdiren, hep göğe bakmaya alışmış yüzlü küçük kız. Verecek kararım yoktu, “hayır”larla idare edilen ve Alilerin sadece topal olabileceğine inanandım. Çevremdeki yardım ağaçları yüksekti ve diplerde yaprakları yoktu. Ne kadar başarılı olursam olayım en üstteki yaprağı ısıramayacağıma doğarken inandırıldım. Kralın gerçek olduğuna da bir soytarıyı çıplak bir şekilde aynaya bakıp gülerken gördükten sonra inandım, unutamam hiç.

Hep doğruyu söyleyen gelenekleriniz bizim sonumuz oluyordu. Sadece kalbini çalıştırmanın marifet olduğunu söyleyen o garip adamı ortaya çıkarıp, bize çalışmamızı, karşılığında bedensel ihtiyaçlarımızı karşılamamızı aşıladınız. Garip adam bunları nasıl da akıl ediyordu, şaşırıyorduk.

Bir açığınızı bulup bu cehennemden çıkamadan ölüyorduk. Tanrım, insan ömrü ne kadar kısa ve boş geçiyordu, ne çaresizdik ki buna yapacak bir şey bulamıyorduk. Karbon emisyonları, iç savaşlar, dış savaşlar, aids, bebek ölümleriyle oyalanıyordu küçük beynimiz. Azot katmanında boynunda iple sallanan intihar heveslileri olduk bu yüzden. Ve ne kadar ilginç, aramızda o garip adamın sırrını çözen olmadı. Düşünüyoruz zaman geçtikçe dünya başka yörüngede dönmeye başlar diye birgün..