Neymiş?
Ölenlerinin ardından ne kadar ağlarsan ağla geri gelmeyeceklermiş.Keza senin geçen günlerin gibi..
Bunu daha iyi görmek için önüne bakmalıymışsın.
Yolun uzunluğunu ksalığını ölçmeyecekmişsin.
Sonunda sevdiklerini senden alan ölüm senide sevenlerinden alacakmış..Bulunmak istiyorsan! kaybolmak için elinden geleni yaptığın yerde feryat etmeyecekmişsin.

Neymiş?
Boşluklarda avunulmazmış.
Özelin , değerlin her neyin varsa tek tek biten:
Bu yüzden ’’bende hayat yok’’ demek değilmiş, farkında olduğun ve devam edebildiğin için ’’hayat her zaman bana güzel’’ diyebilmekmiş...

Ancak o zaman erdemli insan olunurmuş.Boşluklarda bu yüzden avunulmazmış ki zaten erdemli insanın boşluklarla avunacak vakti olmazmış.
Boşluk demek; kendinde barındırdğın dengesizlik ve negatif düşüncelerden ibaretmiş.

Neymiş?
Ağlamak ve gülmek fiilini yanyana getirdiğinde ikisine aynı anlamı yükleyemezmişsin, zıtmış..Değiştiremezmişsin.. Zıt ama yanyana ikisinide kendinde gerçekleştirirmişsin...
Ateş ve su gibi...Yanarken üşürmüşsün, üşürken yanarmışsın, ikiside sende varmış...Bunları bu şekilde yaşarmışsın.
’’Sen bunlardan herhangi birisi olsaydın, diğerlerine hükmün ne kadar olurdu?’’ sorusuna;
’’Hükmüm, Hakk’ın müsade ettiği kadardır ve hakkım olan onlarla aynı yolda dengede durabilmektir.’’ cevabını vermekmiş..
Birini diğerinden üstün gördüğünde; DİĞER YANIN BİR GÜN OLUR SENİ BOĞARMIŞ.Kaybolurmuşsun.

Neymiş?
Önce kendinde şunu bilmeliymiş insan: Yürüdüğü yolda bir eliflik nefes hacmiyle yaşamdan ölüme, cennetten cehenneme geçebilirmiş!..