ÇÖL YANGINI ( Manzume )

• 25 Kasım 2012 Pazar 16:53:09

Gönül kapısı sır kapısı gibidir. Açılsa bile her göz göremez. Ben açığım diyemez.
Sessizliğini duyururken cümle aleme, renkten renge giren tabiat gibi; tabiatı böyledir. Suların serildiği ova, çimenlerin yeşerdiği okyanusun dibi gibi yosun tutarsınız bir kagir duvarın güne bakan yüzünde... Zamana meydan okuyan ak saçlarınızı boyatır, inadına dayatırsınız.

Hayatın getirdiği yüzünde çizgileşir
Yılların bıraktığı böyle belirginleşir

Yaşamak ile ölmek arasındaki ince çizgide kiminin bir nefeslik, kiminin soluk soluğa yürüdüğü yolun adı ömür. Ömür çiçeğimi yolan ellere el veren yüce rabbimden daim istediğim huzuru bana huzurunda nasip ettiği günden bu yana peşindeyim AŞKın...
Ben AŞK ı içimde aradım. Cismani duyguların dokunmak olan son noktası beni tatmin etmezdi zaten. İçimin içinde, içten içe bir bağımlılık olmalıydı...
Eksildiğinde ölüm gelmeliydi. Bırakın ayrılığı, söylemesi bile o ince çizgiden ayağını kaydırmalıydı kalbinin. Kalbimin ellerinde tutan rabbim dedi ki;

AŞK ile aşkı sına
Lüzum yok başkasına...

Ve hemen ardınsıra yetiştirdim açtım yüreğimin ellerini semaya...

Yaradanım seslendi.Ah kulum! aciz kulum!...

Ne zaman yetiştirdin aşkın son baskısına ?..

Evet aşkın bu son demlerinde dağların güneş burcunda bir gül boynunu bükmüştü..Karanlık tam da üzerine çökmüştü.. Dağlara diz çöktüm,çöktüm ama dağları dize getirdim seven yüreğimle... Ben ona yürüdüm gölgem bile terketti de,o koskoca dağlar bile benim ile niyet etti bee...

Doğma güneş doğma doğma yasıma benim.
Yüz çevirme Güneş e, çevrilmiş sima benim ...

Bir bakışı vardı ki dağların, eteğine.. Güneş bile bal oldu sokuldu peteğine.. Anlattım, anlattıkça çiçeğine çokundu Anlaşılan dağ ile Güneş-e de dokundu..
İşte böyle ey dağlar diyerek bitti masal.. Tüm tabiat şahitti , bir de sazlıktaki sal ...

Hiç sebepsiz, bir anda kalkındırdım gövdemi
O anda gözlerimin çekildi ruhsal demi .
Yavaş yavaş yol aldım, daldım gruba doğru
Ne sızı kaldı bende, ne son demimde ağrı...

........

Derin düşüncelerin yeşil nehirlerine yol alırken yine sen varsın aklımda...
Hani olmaz olur da bir gün bana gelirsen diye ağlıyorum yolu bulasın diye suya..
...
Dağlar uykuya daldı, Güneş ise suya çaldı rengini...
Ardımda kalan yıllar kutladılar cengini..
Hep soruyordum kendime, Leyla mı çok güzeldi?.. Mecnun mu çok aşıktı?...
Ey yar!... Bizi bize yar eden sevmeye alışıktı...

Aşk tı aşk akardı senle kuruyan derem.
Kuruyan derelere ağlamaktı son çarem.

Mecnuna seslenirken çöle çağıran rabbim, Seheryeline çağırırken öylece al gel demiş. Ne güzel.

Öylece sen olmuşsa senden olmuşsa beden..
Kaç çölü yangına sürerim yangınım ve ben !...

Yar! Bu çöl yangınları dizlerime can kattı. Seherin yeli esti AŞK ı önüne kattı.
Unutma! Bulut gözlüm, sendin ömrümden geçen, Ve yine senin aşkın gözlerimi ıslattı ..

AŞK sız geçen yılları gide gele okursan
Nihayet bulur bilki, ilmek ilmek dokursan
Kaldır başını yerden hadi gökyüzüme çöm
Sen yağma ben ağlarım beni toprağıma göm

Her masalın sonucu mutlu sonla bitmezki...
İki cihan bir olsa bir sevdiğim etmezki...
Yarınını düşünüp kahramanlık taslama !
AŞK iki kişiliktir tek kahraman yetmezki...

ANLADIM Kİ BU BİR ÇÖL YANGINIYDI... AYAK YORGUN, ZAMAN YALNIZ DURAKTI.

ÖLÜM BIRAKTI BEKLEMEYİ, TOPRAK KALDIRAMADI TERKEDİLMEYİ NEYLEYİM ?...

Seheryeli 25. 11.12