Paylaşıyorum
Paylaşıyorsun
Paylaşıyor
Paylaşıyoruz
Paylaşıyorsunuz
Paylaşıyorlar
Çekimini yapmış olduğum bu fiil ne ifade ediyor sizlere bilemem ama; erdemli bir durum bence.
Paylaşmak...
Ben paylaşmayı seviyorum, övünerek söylemiyorum bunu, bir gerçeği paylaşıyorum sadece sizlerle. Paylaşmak güzel şeydir, paylaşmalı insan ve korkmamalı paylaşırken… Yüreğini koymalı ortaya insan, gizlememeli – paylaşmalı…
Nasıl mı?
Göz bebeklerinde…
“Nah” demeli “Aha da benim yüreğim, koydum gözlerime!”
Sakladığı zaman boka sarar, olmaz… ama karşı cinsse yüreğini paylaştığın, eyvah!
Neden mi?
Yüreğinin suyu akarda ondan, sırılsıklam olur adam – görmeye görsün işte o zaman sert bir rüzgar, üşür ruhu; çünkü ciddi bir durumdur paylaşmak, gözlerinde yüreğini.
Bende yüreğimi paylaştım birçok östrojen sahibi canlıyla; oyuncaklarımı ve mavi önlüğümde sakladığım gevreği paylaştığım gibi, temiz… ve ıslak, sakallı bir şarapçıyla paylaşılan köpek öldüren misali, lise tuvaletlerinde paylaştığım cigara sanki… Öyle samimi!
Yüreğim ve kadınlar…
Gittikten sonra onlar, hani şu başka paylaşanlarla paylaşanlar...
Uzun saçlı, tatlı yaratıklar…
Neyse...
Bir yüreğim bile yok işte artık paylaşabileceğim...
Tıkandım...
Eğer isterseniz ruhumda bulunanları paylaşabilirim sizlerle; şiirlerimi mesela, ya da bol noktalı hikayelerimi...
Evet...
Evet, ben sizlerle yazdıklarımı paylaşmak istiyorum...
Doluyum, rahatsızım, onsuzum, salondaki divandayım, Farid Farjad dinlemekteyim ve yalnızım...
Evet tanımadıklarım, bu en büyük gerçeğim sanırım; yalnızım...
Yüreğimdekiler doldu, taşıyorlar... Gözyaşlarıma ve parmaklarıma hakim olamıyorum...
Yazmalıyım işte...
Paylaşmalıyım harflerimi sizlerle...
Bu işte yakanıza yapışma sebebim...
Çok ağrılı, birazda sinsice...
Yazmak istiyorum sadece ve paylaşmak...
Evet baylar, bayanlar ve hem bay hem bayan olanlar!
Sizleri rahatsız ediyorum, biliyorum; ama söyleyeceklerim var...
Sese dönüşecek olan kelimeleri içimde tutamıyorum...
Bir ananın, rahminden insanoğlu çıkarırcasına sancılı bir durum bu durum...
Çok acıyorum paylaştıklarımı yazarken...
Utanıyorum bazen...
Bir baba baskınında yarım kalan mastürbasyon gibi sabunlu çünkü harflerim...
Suya muhtaçlar...
Açlar...
Saçmalıyor muyum ne?
Hayır, saçmalamıyorum.
Gerçekler bunlar...
Ya da neyse, hem saçmalıyorum hem saçmalamıyorum...
Sadece sorular, sorular, sorular...
Sorunlarım mı var?
Var!
Beni anlamıyorlar...
Yazmalıyım o halde...
Paylaşmalıyım...
Derim parçalanacak gibi,
İçimde biri var; engelleyemediğim
ve söyleyecekleri var;
Bilmediğim...
Kim bilir hangi dilde...
"
Erkan İsa Şen"
Şizofren bir gecenin ardından senli saplantılara sorusuz cevaplar... (YAZARLARI ŞİZOFREN OLAN BİR ÜLKE / ULAN NE MERAKLI İNSANLAR VAR BU ÜLKEDE - ÇEKMEDİĞİNİZ ACI KRİZLERİ - ORTAK ETMEYİN YAZDIKLARINIZA)
İlk yayın tarihi ve taslak hali: www.izedebiyat.com/yazi.asp?id=87140
Cevap Yaz