Ve İnsan Olduk


İnsan-! En değerli varlık-En güzel duyguları var eden. İnsan-! En değersizleşenlerden aşağılara koşabilen. En kötü duyguları var eden. Dünyada karmaşıkları andıran, yumak, yumak sorunlar üretip içinde kaybolan insan. Dünya! Al senin olsun derken bile ben, şaşkın. İnsan olduk binlerce kez. İnsan olduk yaşarken.

Senin serzenişin benim gülmeme nedense, ağlamaklı hale gelmeme neden senin gülmendir. Öteki yanın(sizin) gülmeniz bu yanın (bizim) ağlamamızla mümkünse, hepimizin mutluluğu için hangi yakanın (kimin)mutsuz olması gerek. İnsanlara mahkûm duygular, gazaba uğratılırsa hayatlara damga (iz) vurulursa, insan nerede insan? Kendini demir döver gibi şekillendirmenin ardını görmeden neye-kime çare? Savaşa inat barışa ses ver, ölüme inat hayata ses ver, kedere inat neşeye ses ver, kötüye inat iyiye ses ver. Bende de inatsa, o zaman insan olmak, insana rağmen. Çünkü insan olduk her şeye rağmen.

Garipsemedik laboratuarlarda kadavra yaptık hayatları, belki de insanı aradık, insan olamadığımızdan. Acizliğimizi tarihe devrettik, utanmadan, ona da geçmiş dedik, çünkü insanı aradık her defasında bilemedik belki anlamadan, insan olduk, katillere rağmen.

Ah Ah! İnsan olmak duygulardan ibaret diye bilenler, unuttular kıyıda köşede sessizce ağlayan binlerce hayvanı. Hayvan olma yetisine sahip olanlarsa çizmeyi aşmadan, bizlerin insan olmasını beklemeleri, hayâsızca yüzümüze vurmalarına rağmen, geçte olsa insan olduk onca çirkinliğe rağmen.


maybull. Kardeşime sevgilerimle