KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 892 Okunma
- 2 Yorum
- 0 Beğeni
24 KASIM ÖĞRETMENLER GÜNÜ
24 KASIM ÖĞRETMENLER GÜNÜ
Tarihi Kayıtlara göre Türklerin daha önceleri Uygur ve Göktürk alfabelerini kullandıklarını görmekteyiz. Sonraları islamiyetle beraber Arap alfabesine geçtiklerini tesbit ediyoruz. Arap alfabesinin öğretilmesi ve öğrenilmesinin çok zorlayıcı olması ve beynel mineliğinin bulunmayışı Cumhuriyetle birlikte yeni arayışlarıda beraber getirmiştir.
29. Ekim.1923 te Cumhuriyetin ilanı ile birlikte her konuda uygulanan yeniliklerin ve devrim hareketlerinin başlamasiyle alfabede de yeniliğe gidilmiştir. 1.Kasım 1928 tarihinde 1353 sayılı yasa ile Arap alfabesinden vazğeçilerek Latin harflerinden oluşan alfabeye geçilmiştir.
Yeni alfabenin halka öğretilmesi için adeta seferberlik başlatılmış olup genç,çocuk,yaşlı,kadın ve erkek demeden 24.kasım 1928 tarihinde açılan millet mekteplerinde okuma yazma öğretilmiştir.Bundan önce bir fikir vermesi bakımından okuma yazma oranı erkek nüfus arasında %7,kadın nüfus arasında ise bu oran %0,1 gibi çok düşüktü.
İşte millet mekteplerinin açılışı ve Atatürk’ün Başöğretmenliğinin kabulü olan 24.Kasım günü 1981 yılından beri 31 senedir öğretmenler günü olarak kutlanmaktadır.
Belli bir yaşa gelince ailede yetişen kız ve erkek her çocuk eğitim ve öğretim için Cumhuriyet okullarına gönderilmektedir. Burada gençlerimize hem okuma hem yazma ve hemde hayata hazırlama bilgi ve öğretileri verilmektedir. Bu bilgiler veren ve öğretenler saygı duyduğumuz minnetle andığımız öğretmenler tarafından verilmektedir.
Eğitim ve öğretim alanında sorunlarını çözen ülkeler ekonomik,kültürel,bilim,sanat ve sosyal konularda en iyi eğitim almış nüfus yapılarına sahip devletlerdir. Kalkınmış,refah seviyesini yükseltmiş olan ülkelerde onlardır. Bütün bunlar iyi yetiştirilmiş saygın eğitimli öğretmenler sayesinde olmuştur.
Halen çalışan ve emekli olan bu dünyadan ayrılan tüm öğretmen ve eğitimcilerimizin günlerini kutlarken ,sadece bu gün için değil her zaman mutlu ve esenlik dolu yaşamlar dilerim.
Durmuş Karabağlı
YORUMLAR
ÇOCUKLUĞUMUZ
Bizde çocuk olduk istemesekte,
Pullu mektup yazmadık dünyaya gelmek için.
Cıvıl cıvıldık sokak aralarında çocukluğumda,
Toz duman içinde yalınayak koştururduk.
Ne kadar hürdük eğlenirdik özgürce.
Çocukluğumuz böyle geçmedi elbette,
Okul yıllarını da yaşadık her çocuk gibi,
Eski üskü tahta sıralı köy okulunda.
Siyah önlük giydik, kimisinde buda yoktu,
Eski bir ceket yamalı pantolon.
Okulumuz kasaba daki kadar lüks değildi,
İki sınıflı iki öğretmenli küp vari bir yapı.
İnsan olmanın ilk adımı atıldığından olsa gerek,
Kapısının üstünde yazıyordu 1923.
İşte böyle bir cumhuriyet okuluna gittik biz.
Yaz aylarında bahçede koşturduk,
Kuzu güttük köy çevresi çayırlarda.
Tarlada tınaz yığdık ekinlerden,
Tırmık çektirdiler küçüksün diye.
Her çocuk gibi koştuk oynadık düştük,
Yaralandık dizimiz sıyrıldı elimiz kanadı,
Kavga ettik yaşıtımızla, başımız yarıldı taşla.
Ağladık, olmadı her istediğimiz.
Ama yine de çok güzel günlerdi özlüyor insan.
Bize de yaşattı büyükler kendi çocukluklarını,
Taştan bir dir bir sopalarla kıcır oynadık,
Bize has hengil hekmek uzun eşek saklambaç.
Günler geçti büyüdük sözde adam olduk.
Gönlümüz yaralı kalbimiz kanar oldu.
Bizlerde sevdik aşık olduk sevdalımıza,
Tabiatın kanunu bu çocukluğumuz gitti uyandık,
Tutuştuk sevda ateşiyle delikanlılık bu.
Ne güzel düşlerdi hatıra oldu hepsi,
Kimi hayattan göçtü kimi terk etti köyü.
Görmez olduk eşi dostu arkadaşı ahbabı,
Geçim derdi hayat mücadelesi.
Yol bitiyor kilo metre sıfırlıyor,
Hayat acımasızca insana atıyor tokadını.
Ne çocukluğum var ne arkadaşlarım artık.
Durmuş Karabağlı
Yeniköy-1990
Ahmet Umut beyin güzel dizeleri için kutlarım. Günün anlam ve manasına da uygun. Sağolasınız.
ÇOCUKLARIM
Hasan ,Ayşe, Fatma!!
Çocuklarım, kır çiçeklerim,
Nerede, neredesiniz?
Anadolu’m, kardelenlerim
Mutluluğum,hüzünlerim
Çocuklarım, öğrencilerim
Nerede, neredesiniz?
Hepiniz, hepiniz büyüdünüz,
Ben hep aynı,
Yedi oldum, on iki oldum,
Hep başa döndüm.
Hiç, hiç büyümedim.
Hani özledim.
Mızıkçılığınızı, oyunlarınızı,
Gözlerinizi, hüzünlerinizi,
Mutluluğunuzu özledim.
Karşılaşırız bazılarınızla,
Kimi doktor,kimi işçi,
Kiminiz baba, kiminiz ana,
Ben dede....
Ama hiç, hiç büyümedim.
Yedi oldum, on iki oldum,
Hep başa döndüm.
Bazen ağlar, bazen gülerim.
Bazen mızıkçılık yapar
Oyuncaklarımı isterim
Olmaz ki veren
Ben hiç büyümedim
Ak düşse de saçlarıma
Yedi oldum, on iki oldum
..Bütün öğretmenlerimizin gününü kutluyorum...selamlar
