Bir yıl veya daha uzun süre uzak kaldığımda özlerim çocukluğumun geçtiği o harika doğa parçasını...
Yem yeşil fındık bahçelerini, mas mavi denizini...
Ve sevecen insanlarını...
Eli öpülesi büyüklerimi, akrabalarımı...

O da bir anne yarısıydı...
Köyleri uzak bile olsa ziyaret etmeliydim.
Aslında ziyareti bir görev kabul etmek değildi.
Mutluluk veriyordu böyle ziyaretler bana...

Ama ziyaretlerin bir geleneği vardı...
Hediye...
Merhum Amcam bize geldiğinde bir kolonya getirmişti...
Ne kadar güzel bir ambalajı vardı...
Ve çok da güzel kokuyordu...
Tanınmış markalardandı...

Ben de Nezahat Teyzemi ziyarete giderken bunu örnek almalıydım...
Dükkânların camlarında çeşit çeşit dizilmişti kolonyalar.
Değişik markalar, değişik ambalajlarda...
Kokularına bakmam mümkün değildi ama, belli ki hepsi de güzel kokuyordu.
Fiyatlarını sorduğumda hayal kırıklığı yaşamıştım...
Cebimdeki öğrenci harçlığım bunlar için yeterli değildi...
Veya o kadarına para vermeye kıyamamıştım...
Daha ucuzunu, ambalajsız ve tanınmamış markalı birini sordum...
Eh! O idare ederdi... Kağıda sardırıp aldım...
"Hediye hediyedir nasılsa" dedim...

Gideceğim yer yürüyerek 2-3 saat çekebilirdi.
Arabayla daha çabuk olabilir ama, kuş sesleri, dere çağıltısı gibisi var mı?
Ve yem yeşil doğanın, fındıkların, diğer bitkiler ve çiçeklerin kokusu...
Ve bir de işin ekonomisi...

Yaklaşık 2 saatlik düz yoldan sonra 1 saate yakın yokuş, ve giderek zayıflayan dere çağıltısı.
Nezahat Teyzemin evindeydim artık.
Öylesine sarıldı ki, öylesine mutlu oldu ki Teyzem, anlatılmaz.
Ve elimdeki kağıda sarılmış kolonyayı verdim...
Hediyeyi yani! ...

Bir süre sonra çocukların elindeydi hediye...
"Bu nasıl kolonya!" deyişleri beni yerin dibine batırıyordu...
Ama belli etmeden, rol icabı gülmeye çalışıyordum...
Şakalarına!...
Ve akşam olunca gazla çalışan lüküs lambasını ısıtmak için ispirto yerine benim kolonya kullanıldı...
Hediyem yani!

İçim buruktu...
Ama evin küçük kızından duyduğum olay bir nebze ferahlattı beni.
Teyzem çocukları fena azarlamış...
Ve demiş ki;
"Benim için baldan tatlıdır o kolonya!"

*

Hediyeler...
Günümüzde sevginin ölçüsü gibi görülen...
Parasal değeriyle ölçülen...
Sevgileri maddiyata döktüren...
Zamane unsurları...

Şefkat ve sevgiyle bir kerecik sarılışın
El emeği, göz nuruyla üretilmiş bir eserin...
Yerini tutabilir misiniz?
Siz de baldan tatlı mısınız?
Yoksa "para" adı verilen yapay tatlandırıcıyla mı tatlandırıldınız?

Mekanın Cennet olsun Nezahat Teyzem...
Cenazende bulunamadım:(
Ama sevgin hep yaşıyor içimde...
Dualarımdasın...
Anne yarım
Canım Nezahat Teyzem...

Kadir Tozlu
06.11.2009


Nezahat Teyzemi 15 Şubat 2009 tarihinde kaybettim:(
Mekanı Cennet olsun