KISMET

• 19 Kasım 2012 Pazartesi 23:53:29

Bıraktığım yerden devam ediyor işte hayat. Yalnızım hala ve esik yanlarımla idame ettirebiliyorum. Bir sokak çocuğu gibi muhtaç değilim belki aşa ve şefkate ancak onlar kadar da kıymet bilmiyorum asla.

Sol yanım boş kaldıkça daha çok düşünür olmuşum; silik bile olsa bir iz kalsaydı yastığımın bir köşesinde. Bunu istedim... Belki biraz erken ancak yürek yaram kanıyor hala ve sarılması için bir yaralı yürek daha lazım; bana ve sol yanıma...

Boşluğa uzanrken kollarım; güçsüzüm sevgilim. Pişmanlıklar denizini aştım. Emindim kendimden; biraz pişman olarak, belki biraz sinerek bir köşeye ancak ödün vermeden. Belki gurur ve onurumu bi köşede başıboş bırakabilseydim… Ancak ne zaman geri dönebilir, ne de ben artık ileriye, sana doğru bir adım atabilirim.

Yıllarımın geniş bir kısmını kendimi soyutlayarak geçirdim. Hayatı yaşamak ve yaşananları farkındalık süzgecinden geçirmek biraz zoruma gitti sanırım. Ama unutmadı, unutamadı bedenimde sızılı bir köşe. Hala dönüpde baktığımda diğer yüzüme; eksik ve parçalı bulutlu bir günün; ışıkları solmuş sokak lambaları var; çaresiz ve sakin…

Bıraktığım gibi kal sevgili; bensiz öksüz kal, bensiz yarım kal ama bıraktığım gibi kal… Sana döndüğümde yıllardan bana kalanlarla; bir başka sen bakmasın bana. Kız bana, söv, say ama beni sensiz bırakma. Affet yıllar sonra benim affedemeyeceğim kadar sen sev beni ve benim seni sevemeyeceğim kadar affet… Bencil bir sevgilinin tutsak ellerinden yazılmış bir tutku belki bu kağıt ama yırtma. Bana sakladığın kadar teşhir et bedenini. Ve gününü bekle sevgilim; hayatta her şey kısmet…

FMÜ