KESİŞEN HAYATLAR

• 17 Kasım 2012 Cumartesi 21:53:09

Kimi acıdan beslenir; acı ekmeğidir, gözyaşı katıktır yanına. Yalnızlık sırdaşıdır, hüzün ve ızdırap dostudur. Ne zaman ki mutluluk elini eteğini çeker, yüzü hiç gülmez olur.
Kimi sevgiden beslenir. Parası pulu yoktur ama öyle zengindir ki gönlü tek bir söz, tek bir tebessüm onu mutlu etmeye yeter. Sevgiyle yatar sevgiyle kalkar, içinde her daim çiçek açarcasına bir kuş gibi seker. Mutludur öyle ki neşesi herkese bulaşır.
Kimi nefretten beslenir. Adeta yüzüne yansır sevgisizlik, kendinden nefret eder aslında ama bunu herkese bulaştırır. Gülmez olur gözleri, aslında sevgi onun panzehiridir ama bunu reddeder, aslında sevgiye açtır ama ne o sever ne de sevilmek ister.
Kimi en çok kendini sever ve yanına yaklaştırmaz kimseyi. O en üstündür, en güzeldir, en zengindir ve en mutlu kişisi olduğuna inanmıştır dünyanın, herkesin de öyle bilmesini ister. Bencildir, egosantriktir ve ne yazık ki yalnızdır ve hep yalnız kalmaya da mahkûmdur.
Kimi çok yalnızdır. En yakın dostu yine kendisidir. Kimsesizdir, sevgi ister, paylaşmak ister, Yalnızlığı da bir ömür boyu sürer gider.
Hayat aslında bir mozaiktir, bu kargaşa hep böyle devam eder. Herkesin beklentisi, yaşantısı farklıdır. Ne zaman ki dayanılmaz hal alır beklentiler, hayatlar kesişir ve dertler derman bulur başkalarının elinde ve gönlünde. İşte hayat budur aslında, hayat dostlarla, kimi zaman acılarla kimi zaman mutluluklarla akar gider, aynı bir dere gibi, bir nehir gibi yolunu bulur ve akar, akar,akar…