Baba.
Özgün ve özel olması gereken...

Acılar ve de:



Asla sıradan olmayan.


Babana ne çok ne çok mektup yazdım oysaki çok zaman geçti göç ettiğinin üzerinden.


Hayat ne tuhaf, değerli hocam:


Acıların örütüsünde yaşıyoruz en haşmetli acıda bile mutlabiliyoruz.


günümüzde insanları itibarı ne yazık ki parayla ve maddiyat ile ölçülmekte...


Şöyle bir durup bakıyorum da geriye ki...


Güzel Rabbim bana ne çok nimet sunmuş ve ben nasıl da reddetmişim onları.


Hayatımın ilk sürgünü: öğrencilik yıllarım.


Sonra iş hayatına ışınlandığım ve ben iş dünyasında cenneti ararken cehennem azabı yaşadığım:

Ama suç bende ne de olsa maddiyatın bir ölçüt olduğu çalışma hayatında ben nasıl beklerim ki insanlardan hele ki çalışma arkadaşlarımdan en muteber dostluğu ve sevgiyi...


Ve işte meslek dahi değiştirdiğim bir sürecin sonunda her şeyi elimin tersiyle ittiğim.


Günümüzde ise ne sevgi ne hayaller rağbet görmekte:

Aklını kulllandı mı insan yaşam zor değil.


Ama inancı ve sevgisiyle dünyaya sarılmaksa dönenmiş olduğum eksen ve işte elimde tek kalan bir kaç diploma bolca hayal kırıklığı.

Neler izafi eler sahici gerçekten de?

Geciktiğim bir yazı ama az evvel okuduğum diğer yazınız gibi ne de çok bendendi bu bağlamda kendi adıma teşekkür ederim.

Lütfen arayı açmayınız.


İçten sunumla üslupla yazılmış yürek işçiliği idi.

Var olun


İçten selam saygılarımla değerli hocam

hüzünlüde olsa anlatım güzeldi
işte hayat bir varız bir yok
kimi çile ile dolu kimiside kadife koltukta oturur ne denir ki
saygılar benden