(Gezi notları-11)
ARAYIŞ
Kahvaltıdan sonra ayrılmıştık Eskişehir’den. Güzel bir yolculuktan sonra Bursa yine asık suratla karşıladı. Şehre giren ana yol kapatılmış, tali bir yola yönlendirildik. Şehir içi tabelasını görene kadar epey yol aldık. Şehre girdik ama yollar adım başı kapalı. Metro inşaatı varmış. Metro inşaatı da sanki bizim gelmemizi beklemiş!

Navigasyonumuza hedef olarak Bursa öğretmen evini yazıp bastık gaza. O bizi bir sokağa götürüyor. Bakıyoruz sokak kazılmış. Orayı pas geçip devam ediyoruz navigasyon başlıyor yeniden hesaplamaya. Yani yeni yollar arıyor. Adamlara soruyoruz. Onlar başka tarif veriyorlar. Daracık bir sokağa giriyoruz. Esnaf, emtiasını sokağın ortasına kadar sermiş. Önümüzdeki kamyoneti takip ederken karşıdan bir minibüs beliriyor. Minibüsün geri gitmesini yolun açılmasını beklerken insanlara soruyoruz. Onların da kafası karışık, navigasyonun da.

Sürücü ve yolcular olarak bunalımlardayken pazara giden bir hanım, öğretmen evine en yakın otoparkı tarif edip aracımıza bir şaplak attı. Tarife uygun yürüyünce uyduruk parkı bulduk. Güleryüz’le karşılayan bir vatandaş,

-Ben de Tokatlıyım. Hatta rahmetli Kıvırcık Ali’de buraya park etmişti aracını. Karşıdaki duvar, öğretmen evinin arka duvarıdır. Aracınız burada emniyettedir. Yirmi dört saati yirmi liradan istediğiniz kadar bırakabilirsiniz.

Aracımıza yer bulduk. Onu rahat ettirdik. Şimdi sıra bize geldi. Öğretmen evini bulunca hayal kırıklığı yaşadık. Hele fiyatları öğrenince daha çok şaşırdık. Öğretmen evi yönünden Eskişehir ile Bursa arasında dağlar kadar fark var. Eskişehir pırıl pırıl, yeni bir binada faaliyet gösterirken Bursa, eski ve küçük bir binaya sıkışmış. Fiyatlara gelince Bursa’da bir gecelik otel fiyatıyla Eskişehir’de iki gece konaklayabiliyorsun. Demek ki arz talep meselesi: talep çok, arz az olunca sonuç fiyatlara yansımış.

Resepsiyon görevlisine kaydımızı yaptırdık.

-Üç kişinin bir gecelik parası 135 lira ediyor. Yüz lira kaporanız var. Onu düşersek 35 lira daha ödeyeceksiniz. Ödemeyi yapıp anahtarımızı aldık. Aracımızdan getirdiğimiz gerekli eşyalarımızı odamıza yerleştirdikten sonra gözümüzün ışıdığını ancak fark ettik.

Önce dostlarımızı aradık benim iki, hanımın dört mesai arkadaşlarımız yaşıyor, Bursa’da. Ben can dostumu, Ali Yılmaz Tokat’ı aradım. Mudanya’da imiş.

-Eşimle hemen geliyoruz yanıtını aldım.

O arada eşim, görüşmek istediği eski banka arkadaşlarından birini aradı. Diğerlerine de sen tembih et diyerek saat 15,30’a öğretmen evinde buluşmak üzere randevu verdi.