KIRILMIŞ YALNIZLIKLAR

• 12 Kasım 2012 Pazartesi 15:42:23

Acıların zincirini kıracaksın ezeceksin..

Bir yalnızlık mantosunu çıkarır bedenim...
Ruhun mutluluğu çağırmakta
hüzünler dökülür sessizce..
Kalp seslenmekte kalk sen gönül.!

Güneş tepelerin ardına gizlenmiş neredeyse karanlığa teslim edecek tüm bedenimi,ben küskün yıldızların sofralarındaki tek davetli,yalnızlıktan kırılmakta bedenim, nifak çıkacak sofrada.

Düşünce sokağına gitmek niyetim beynimin kıvrımlarında yol almak niyetim, küsmeyi kırılmayı, aldatmayı ve sevmemeyi en soğuk taşlara yatırıp ta kırbaçlamalıyım.

Yaş kemale yürüdükçe saklambaç kolaylaşıyor sanki iyi bir ebeyim ben.
Öfkeyi bağırtmaktan, çoktan yorulmuş dizlerim , sakinliği çağırıyor gözlerim çember daralıyor.., zamanda anahtarı kaybedip kitlemek lazım olumsuzlukları kırgınlıkları.!

Tekrardan beynimin kıvrımlarındayım.. sanki bir dönemece geldim tüm düşünceler durmuş bekliyor.
Ne düşünürsen düşün ya da kal zifirilerde..ipin ucunu bırakmada kırılmasın düşünceler saydam plakta.
PORSELEN OLMUŞ UMUTLAR ISLANMAYI BEKLER USULDAN.!
Avuçlarımda yalnız bir yelkenli aşkın başı dönmekte, zaman kapı arkasına bağdaş kurmuş bekliyor
belkide üşüyor kelimelerimde.
KIRGINLIKLAR KÜÇÜK ODAYA
Ey hayat her gün güneş açacak..
Ey hayat geceler hiç bitmeyecek
yalnızlığı da alıp sana misafir olacak.
Varsın sen dünde bugünde belkide yarında..yarınlarda... küsme esas kendine.
Pencereler, kapılar odalar olacak, günler tren misali devam etmekte yola.
Yaşlılık almış başını gitmekte sonbahar sıra beklemekte boşalan banklarda.
Ey hayat yağmur yağacak bulutlar boşalacak.sonra yine güneş açacak.
Aklın pınarları bir ıslanıp bir kuruyacak.
Ey hayat küsme sen kalbine.
Kırgınlıklar küçük odaya.

Umutlarım emekli olmamış henüz her gün bayrak açıyor sancakta..çare var mı ihtilal nefes almakta.
Gözyaşlarım işçiklikten terfisini almamış çalışıyor her gün gül dikiyor bağlara yaşamak en güzel kayık aslında dalgaları aşmak..boğuşmak nefes.

Bohçam toplanıyor mu yoksa boşalıyor mu.. boğazımı sıkan., düğümleyen bir ayrı gayrilik var bende pusuda umutlarım doğan güneşe hasret.

Genede umut umut topluyor yüreğim , yağmurlardan almış gücünü sabahın sessiz sokaklarında aydınlanmış tarlalar lahanaların ve kerevizlerin büyülü kokusunda dans ediyor sessizce kalbim.

Adımların her gün intihar etmiş olsa da tekrardan doğuyor güneş kirpikler usul usul açılıyor
,yürüdüğüm yollarda aynalar.

Beynimin odaları bir açılıp bir kapanır hızla gelen yağmurları görünce gözlerimin kıyısına oturmuş begonyalar gülüşürler kırgınlıkları kitlerler en büyük salona.
Bahçede budanmış sonbahar ağaçları....iz bırakmış gözlerden düşen resimler küçük bir kız çocuğunun saçlarındaki bukleler,yalnızlık üşüyor sanki.

Acılar ve yalanlar küçücük kırgınlıklar halata bağlanmış ölecekler.
Küçük odayı dahada büyütecek kırgınlıklar , balta girmemiş ormanlarda kalacak pişmanlıklar.

Ses sese sevdalı..!
Akıl umuda yürekten zincirli.
AŞK yürür salkımlarda.., yaya kalır pişmanlıklar.
Bir dibek buldum ben döverim çıkmazları.
Gülümser gönül kasımın sonunda.
İkindi ertesi gelir mutluluk suskun notalarda.

Ellerim uzuyor gibi yaşlılık kısa değil uzun bir hikaye hızlı giden trenden ani ve acele bir iniş bu..sayfalar eskiye çalıyor çömez bir talebeyim bu mevsimde.
Küskünlük eskimiş siyaha çalmış bir çay demlenen umutlar içilen yaşam,hep gidip hep geleceğim dönüşümü bile görmeden kasımda öleceğim.

Belkide bir yalanın kıyısında kirpiklerimi boyayacağım.kaybolmuşlukların içinde sarışın bir umudum ben ağlamasını bilmeyen bir çocuk.

Akranlarını umutmuş bir hüzün.

Hatice Nilüfer Dirilen