KİMSESİZ HÜZÜNLER

• 29 Şubat 2008 Cuma 16:38:41

Biz çok sevdalandık o evde; her duvarında başka aşk sancıları asılıydı... ve mumla her aydınlandığında başka bir maceraya yol alırdı. Salonu ufaktı, mutfakla birleşik. Camları hasret, camları hüzün, camları şevkat kokardı. O kadar derin yaslar, gizli yaslar yaşandı ki kanepelerinde, yayları insanın canını acıtırdı. Ama bizimdi...Özgürlüğümzün baş harfiydi evimiz, sığınağımızdı...Temizlerken bile ağlardık, süpürmek istemezdik anılarımızı. Canımız istediğinde taksimde alırdık soluğu. Yeni aşklar, yeni maceralar, yeni acılar arardık evimize. Bütün dostlarımızı konuk ederdik. Hepsi anlayamadıkları garip bir tutkuyla bağlıydı bu soğuk ve kirli mağbede.Onlarda bir mum yakar kendi yolculuklarına çıkarlardı...

Biz çok ağladık o evde; çok içlendik, çok sardık birbirimizin derin yaralarını. Sigara bile içmek problemdi, hiç çakmak bulamazdık. Ocakda zor yanardı zaten. Ama her nefeste sonsuz bir bütünlük hissiyle dolardı içimiz. Biz, dostlarımız ve evimiz. Dha ne gerekti ki yaşamak için? Gri kelebekler görürdük yüreğimiz her patladığında...Ellerimiz uyuşur, yeniden keşfederdik dokunmayı. Yeniden keşfederdik derin dostluğumuzu, derin hüznümüzü gözlerimizde. Hiç bırakmayalım birbirimizi derdik o an, hiçbirşey yapmayalım. Kapanıp evimize, sonsuza kadar bu acı ama huzurlu sancımızla yaşayalım. Bırakalım başkaları arasın hayatın anlamını, biz bulduk ya ona bakalım...

Biz çok aç kaldık o evde; alkol destekli soğuk geceler yaşadık. Gün oldu kuru mısır ekmeğimizi kırık elektirik sobamızda kızarttık, gün oldu Adana dürümler yedik şişmanlamaktan korkmadan. Evimiz vardı ya biz güzeldik. Bir saat bile yeterdi. Bi süslenirdik, bütün mahalle camlardan izlerdi! Dostlarımızı bekletirdik hep tatlı bir telaşla. Gece yarıları yol alır, şafak sökmelerinde dönerdik.

Biz çok sevildik o evde; dostlarımıza muhabbet dolu ziyafetler çektik. Onları yolculuklara çıkardık gün batımlarında, büyümüzü paylaştık. Eski aşklarımız da ziyaret etti evimizi, yeniden sevdalandık...Hüzünlerimiz kahkahalarımıza karıştı hep yeni dostlar, yeni yol arkadaşları edindik. Büyümüz onları da sardı, hep hayranlıkla seyredildik.

Şimdi başkaları kiracı evimizde. Başkaları ödüyor merdiven parasını. Ağır bir hasret acıtıyor içimi. Kaybolan kedini bulmuşlar mıdır dersin, camı taktırmışlar mıdır? En güzel acılarımızı silmişler midir duvarlardan? Artık anılarımız yüreğimize kazılı. Ev sahibi de biziz, kiracı da…Artık bira şişelerimiz mutfak dolaplarını doldurmuyor. Artık hüzünlerimiz kimsesiz. Artık hep yalnız ağlıyoruz…