Allah seni kaburgamdan yarattığında,
Git o kaburgayı yerle bir et demedi,
Git onda bir kalp var sev dedi..

Erkan İpek

İçimde parçalanan kırıntıları toplamak o kadar zor geldi ki,
Senden sonra bana kalmak yakışmazdı,
Çünkü sen kaybettiklerimin en güzeli’ydin...

Erkan İpek

Ben seni aşk ettim, sende beni yad et,
Samanlık bize seyran olsun.

Erkan İPEK

....

Ölmüşlüğüne veriyorum ardından dökülen gözyaşlarımı,
Sadece gitmiş olsan ağlamazdım.

Erkan İpek
....

Öpülesi dudağından, ölesi vedalar söyleme.

Erkan İpek
....

Şiirim gibi ol mesela,
Soyadımı taşı..

Erkan İpek
....

Yok olsun istiyorum
Şu bana hep ’ geleceğim ’ deyip de
Hayatımı boka çeviren insanlar !

Erkan İpek

....

Sen, benimle bir yastıkta kocayacağına niyet et,
Ben sana bir ömür aşk kalırım...

Erkan İpek

....

Sabahın ilk ışıklarında başını göğsüme dayayıp, saçlarının kokusunda gözlerimi açmak varken, yalnızlığı içine sinmiş bir dalga gibi gözlerimin kıyısına vurup durma,
boğulurum.

Erkan İpek

...

Sen unutacağım dersin,
Baş parmak iki parmağın arasından başını çıkartır ’unutursun’ der.

Erkan İpek

...

Bir gün kendime ulaşabilirsem,
O vakit bende aşka ölebilirim.

Erkan İpek

...

Kalbi sığınak bilenin vakti,
Yağmur dinene kadardır.

Erkan İpek

....

Hani diyorum ki,
Çorbayı bile çatalla içerdim seninle...

Erkan İpek

...

Biz’i ayıran sadece ve’lerin olsun,
Sen ve ben miktarında.

Erkan İpek

...

Bazen de,
’Şükürler olsun bugünde gelmedi’ dediğimiz insanlar var.

Erkan İpek

....

Bende unuttuğun her neyinse,
Canımı acıtıyor.

Erkan İpek

...

Biz’li saltanatı yaşamak varken,
Yokluğun hükmüyle isyan çıkartma yalnızlığa,
Yıkılırım.

Erkan İpek

....

Anlamam öyle süslü püslü ’gel’ deyişlerden,
Özledim derim, mal değilsen anlarsın...

Erkan İpek

...

Gel ölelim bize,
Ömür tarafta buluşuruz.

Erkan İpek

...

Sağımda ve solumda iki melek vardı,
Sen zaten fazlaydın...

Erkan İpek

...

Giden sen’ken,
Biten neden ben’im..

Erkan İpek

...

Herşeyi unut ama,
Herşeyim olduğunu unutma...

Erkan İpek

...

Ne oldu biz’e diye sorma,
Elin körü olduk sevgili ele kül olduk...

Erkan İpek

....

Ki sen yağmur altına ağlayan birinin gözyaşı kadar belirsizdin.

Erkan İpek

....

Ben sonunu okumadığın bir kitaptım,
Oysa okumuş olsan hep yeniden başlardın.

Erkan İpek

...

Biz’ diye bir şehir vardı aşk ülkesinde,
Ve sen bu şehirde en büyük k’ayıptın...

Erkan İpek

...

Darmadağınığım,
Çünkü varlığımı tarumar ettiren yokluğun var.

Erkan İpek

...

Sevdiğime’ diye başladığım her şiire,
Katilime’ diye nokta koymaktan bıktım,

Anlıyor musun.

Erkan İpek

...

Beni öyle sar ki tenine,
Adına şehvet denilen bütün tabular yıkılsın.

Erkan İpek

...

Yokluğu varlığınla dolduracaksan eğer,
Aşk olup taşmaya yeminim olsun...

Erkan İpek