Sözüne Teşekkür

• 9 Kasım 2012 Cuma 18:51:40

Söyleyemediğim sevgilerin ve anlamını yitiren lüzumsuz konuşmuşluklarımın kalıntılarını toprakta bırakıyorum. Uçuyorum, kanatlarım olmadan. Ellerim, bir derim ve gözlerin olmadan. Yükseğe doğru uçuyorum. Yaşadığın şehir nokta nokta ışıklarıyla gülümsüyor. Ben kanatlarımdan parçalanmış, ruhum uçarken. Borçlu kaldığım bir buseyi yanağına dokundurmadan, tarafsız esen rüzgara geriyorum göğsümü. Karanlık oluyor. Hiç düşündüğüm gibi bir şey değil. Çığlık atmak geliyor içimden, dudaklarım dilimden yoksun. Acı başlıyor. Dayanılmaz... Nasıl hissettiğimi ve görebildiğimi bilmiyorum. Karanlık içinde seçebildiğim bir kaç ışık etrafımda daireler çiziyor. Acının resmi...

Bedenimden yoksunken bu acı derimin soyulması gibi. Hissizliğin arafı sandığım gidişin, bu acının önünde hiç bir şey demekmiş. Muazzam bir acı darbesi daha iniyor göğüs kafesime. Ama bedenim yok. Anlamaya çalışıyorum, diğer bir darbe uzaklaştırıyor beni. Gözlerimden kanlar elmacıklarımdan yol çiziyorlar. Yüzüme dokunmalıyım. Görebiliyorum, ama burnum, çenem, elmacıklarım, alnım.... Yoklar. Ardından tırnaklarım çekiliyor, kan ayaklarımdan çekildiği gibi. Simsiyah bir boşlukta sürükleniyorum. "Sensiz kalırsam kaybolurum." dediğim aklıma geliyor. Buradaki kayıplık, ruhumda kaybolmaktan daha acı verici. Saç köklerimin sızladığını hissediyorum, başımın üzerinde ne bir el var saçıma dolanmış, ne de o elin bir sahibi. "Senden uzakta yaşayamam." derdim. Ama herkesten uzak, kimselerin olmadığı bu acı verici karanlıkta hayatta kalmayı hiç düşünmemiştim.

Bir fısıltı duyuyorum, "Benimle kal."
Seninle kalmayı çok isterim. Bu muhteşem karanlık zifrin acısına hapsolmadan.

Gözlerimi açıyorum, şakağıma dayadığım namluyu kendimden uzaklaştırıp, yere fırlatıyorum. Bana bu fırsatı verdiği için Tanrıya minnettarım.

Acı dinmişti.

....

Ayağa kalkıp pencerenin önüne geçip açtım. Yağan yağmura başımı uzatıp her damlayı başımda hissettim.

Hissettim... Ve başım... Islaklığı hissedip gülümsedim. Silahı yerden alıp bir saniyelik rüyama yolculuk yaptığım yere, koltuğuma oturdum.

Kendime verdiğim sözü tekrarlayıp, şarjörden mermileri teker teker çıkarttım.

"Seninle kalmayı çok isterim..."

Bahattin BERKDİNÇ