siz hiç çok özlediginiz birini görememek için bir yola çıktınız mı ? ..hani onu görecekmiş gibi hazırlanıp,aslında göremeyeceginizi biliyor olmak...tatlı bir telaşla,belki de biraz umut yüklenip sırtınıza..koşa koşa çıktınız mı bir yolculuga..çok sevdiginiz o insanı görememek için..giderken ki o sevincin,dönüşte içinizi burkan bir hüzne dönüşecegini biliyor olmak..gittiginiz o yerde aradıgınız ’O’ kişiyi bulamayacak olmak..nereye gideceginizi bilemediginiz o zamanlarda,kendinizi ona yakın hissetiginiz yerde bulmak..onunla ilgili herhangi bir şeyin yakının da durmak...hiç baktınız mı boş gözlerle geçmişe..geçmiş hiç kovaladı mı sizi ardı sıra peşinizden..kaçmaktan yoruldunuz mu hiç peki size ’acı’ veren yaşananlardan..ya nefret ettiniz mi,hani bir zamanlar çok sevdiginiz o insandan..düşecegini bilseniz yine de tutarsınız kolundan değil mi..size ne yapmış olursa olsun,yine de içiniz el vermez canının acımasına...ağızdan çıkan kelimelerle;kalptekiler ne kadar da farklıdır oysa..sonunu bildigin bir yolcugula çıkmak..gittigin o yerde en çok özleneni bulamayacak olmak..elleri bomboş dönmek geriye..belki de birkaç damla gözyaşı dökmek kalbin kapanmayan o derin yaralarından..sizi bilmiyorum ama..ben yaptım..kendimi bir çocuk gibi kandırıp gittim onu görememeye..çünkü buna karşı koyamıyordum..çünkü ben ait oldugum yerde değildim..

Ömer Faruk Turanoğlu