İSTİYORUZ DA...........
Tertemiz yüzü sararmış,belli çok üzülmüş,canı yanmış.Sinirli mi sinirli,çekilmez mi çekilmez.Bakışları düşünceli,tedirgin.Görünce bizi umutlanıyor.Çare teselli arıyor sözlerimizde.İçimiz eriyor,kıyılıyor.Dünyanın bütün doktorlarını,bütün sevenlerini getirmek istiyoruz,yapamıyoruz.Gözümüzün önünde eriyor.Çok korkuyor ölümden.Biz se hiç yaklaştırmıyoruz bile yanına...Olur mu öyle şey?İyi olacaksın diyoruz.
Doktorlar da bilmiyor;kandırıyorlar onu da bizi de...Son bir kez daha inip çıkıyoruz hastanenin dik merdivenlerinden.Koşa koşa,soluk soluğa.İnsanlar bakıyor merakla.Bizimse hiç biri değil umurumuzda.İlk defa saçımız başımız dağınık,pabuçlarımız çamurlu,açız bayılırcasına.Doktorların ağzına bakıyoruz.Belki bu son ilaç destekler yaşam destek odasında onu.Ne oda destekliyor,ne de umutlu bekleyişimiz.Mel’un hastalık galip,kararlı.’’Boşuna’’ diyor;’’Alıp götürüyorum babanızı’’......
YORUMLAR
İlla ağlatmak zorundamısın yaşadıklarını yazılarınla....
sevgi/saygı/selamla/ derinden sana....
kordon
DİLEK YILDIZI
sonsuz sevgi/saygımla...