Ne zaman Akdeniz’in mavi sularına baksam, siluet’in belirliyor

Beydağlarında.

Ve ne zaman bir sevgi yazısı yazsam

Sen geliyorsun hayalime.

Yokluğun hiç var olmadı ki içimde, varlığının sevincini yaşayayım köreşe yüreğimde.

Ellerin değmedi avuçlarıma terlediğinde.

Saçların vurmadı ki, yüzüme rüzgârda,

Tanrıya dua edeyim bitmesin fırtınalar diye.

Seni hiç sevmediğimi düşün, düşün ardından yüzlerce şiir yazmadığımı, düşün adına sayfalar dolusu kitaplar bitirmediğimi.

Sen yokken var mıydı aşk, yanıyor muydu yüreğim nar-ı közde.

Yıldızlar uçuşuyor muydu gündüzleri de gökyüzünde.

Bugün, günler sonra yine sensiz, sana yazıyorum mavi atlas Akdeniz’in sularına bakarak.



Şair İlhan Berk’in dizleri düşüyor dilime

Dudaklarında karmakarışık bir Onur Akın türküsü



‘’Ne zaman seni düşünsem/

bir ceylan su içmeye iner/

çayırları büyürken görürüm…

her akşam seninle/ yeşil bir zeytin tanesi/

bir parça mavi deniz/ alır beni…

seni düşündükçe/

gül dikiyorum ellerimin değdiği yere/

atlara su veriyorum/

daha bir seviyorum dağları…’’



İşte o zaman anlıyorum, aşkın bir başka isminin de ayrılık olduğunu

O zaman ellerim boşlukta gözlerim karanlıkta seni arıyor.

Ve

O zaman kahrediyorum yanmamışlığıma, yalnız kalmamışlığıma.

Ve

O zaman anlıyorum ki,

Seni bir daha başka seviyorum. Ve o zaman anlıyorum ki, sen yoksan

Ben sadece nefes almayı yaşamak sanıyorum.

Oysa nefes almak değilmiş yaşamak. Sevmek görmek değilmiş, hasret erimekmiş koy kuytularda.

Bugün, yalnızlığıma bir çentik daha atıyorum duvardaki sensizliğin çentiklerine

Uzadıkça uzuyor hasretin içimde

Duvardaki çentiklere yarışırcasına.

Bugün, sensizliğimin kaçıncı mahpus esareti onu da bilmiyorum

Bilmiyorum ayrılığımızdaki takvimlerin duvardan ne zaman kaldırıldığını

Ne zaman bir yaprağın daha düştüğünü yere.

Bugün,

Anlıyorum ki,

Sen varsan hayalimde

Nefes almak değil yaşamak

Seni yaşamak yüreğimde…