İki ay koskoca iki ay nasıl geçer derken haklıydım. Mısırlı iyice azıtmış beni elimden tutup çocuk odası bakmaya falan götürmüştü.
Anlam veremiyordum , sonuçta bebeği alıp gidecekti , öyle anlaşmıştık. Ama neden böyle hareket ettiğini bir gece karnımı okşarken farkettim.

"Bana bebeği sevdiriyordu...."

Bu cümle defalarca kafamda gidip geldi. Lanet olsun Mısırlı başarılı da oluyordu. Sevmeye başlamıştım karnımda gittikçe büyüyen o varlığı.
Karabasan gibi gecelerim olmaya başladığında kan ter içinde uyanıyordum. Ve her uyandığımda Mısırlının elleri alnımda ve karnımdaydı hep. Dûa’lar okuyor aklınca bizi rahatlatıyordu.

Oysa ben Kadın bile olmayı beceremeden Anne olmaya başlıyordum. Tüm kâbuslarım bundandı zaten geceleri uyanmalarım hepsi bu nedendendi.

Bebeği görmemizi istedi bir
gün benden. Merak ettiğini sağlıklı olup olmadığını bilmek istiyordu. Zar zor ikna edilen bir tiptim ben bir de bu durumda hepten inadım tutmuştu ama ben de insanım , bir yere kadar direnebiliyorum.

Üçüncü caddede bir kliniğe girdik ikimiz de. Ben korkuyordum , korkuyordum kahretsin. Anlamış olacak ki sırtımı okşadı elleri ile Mısırlı.
Etrafımda bebek resimleri , bebek reklamları , bebek ...bebek ....bebek ...bebek .... Kusacak gibi olunca Mısırlı başıyla onaylar gibi

" Normal bunlar Alina ’m hamilelik..."

O bilmiyordu etrafımdaki bebek resimlerine baktıkça kendimden nefret ettiğim için midemin bulandığını.

Doktorun bir sekreteri vardı sanırım o da göçmendi. Burada göçmen olmak diğer ülkelere göre zor değildi çünkü Kanada hükümeti bir sürü prosedür sonrası alıyordu çalışmaya veya vatandaşlığına. Kızın sürekli gülümseyen yüzüne uyuz olmuştum , şu doktor bir an önce beni çağırsa artık diye düşünürken sırıtkan sekreter

" Buyurun efendim eşinizi de alıp içeriye girebilirsiniz...."

Bu cümleyi duyar duymaz Mısırlının ellerini bırakmam bir oldu. İçeriye girdik. Doktor birkaç soruda sonra uzanmamı ve göbeğimi açmamı söyledi.
Ultrasonu çalıştırıp karnımın üzerinde gezdirmeye başladığı anda sesini açtı. O anda ekranda elleri belirdi ve kalp sesi ...
Öyle hızlıydı ki öyle seri. Bu çok çok özeldi , bu çok güzel bir duyguydu. Ağlayacak gibi oldum ama dayanmalıydım. Sonuçta doğduktan sonra verecektim , ben anne olamazdım ....ben ...ben ....

Doktor bir hamle ile fotoğrafını verdi ultrason kaydını bir oğlandı. Hem de çok tatlı bir oğlan. İçimden sadece üç kelime geçti

" Affet beni Oğlum..."

Gözyaşlarımı içime aktığında yangınını hissettim.

" Seni seviyorum Oğlum ... Affet beni....."