köyümüzün en güzel kızıydı Elif
kara kaş, kara göz
boy-pos, endam
güzel de ne demek
hele benim gözümde
o bir ay parçası,ışık sırçası …

Sevdalandım Elif’e ne yalan söyleyim
hem de ne sevda ne sevda
anam sormuş komşulara da
“ kara sevda” demişle benden için
beş yıl koştum Elifimin peşinden, gece demeden gündüz demeden
gece rüyalarımda
gündüz hayalimde oldu her daim de
vermedi aksi babası
olmaaaz dedi zalim anası
ateş attılar içime,ateş …

kaçalım dedik son buluşmamızda
kavli karar ettik kaçmaya vesselam
başkaca da çaremiz yoktu zaten …

Bir gece karanlığında
bohçası elinde, sevdası belinde
çığlığı dilinde oldu Elif’imin de
soluğu karşı köyde emmi oğlunun evinde aldık ..
jandarma korkusu
ana baba, kardeş korkusu
hele de ölüm korkusuyla yaşadık 3 yıl o köyde..

Gel zaman git zaman
tam 55 yıl oldu Elifimle birlikte yaşıyorum hala
hem de korkusuz çekinmesiz
sağlıklı, mutlu
ne bir dert ne bir sorun
beş çocok 14 torun …

Her sabah tarlaya gideriz Elifimle
o eşek sırtına ben yaya
halâ diriyiz
halâ birbirimize sevdalı
halâ birbirimize dayanan karı koca ..

Şükrederiz her günümüze,
sağlığımıza sevgimize
çocuklarımıza, ağız tadımıza
ayakta kaldığımıza …

Siz de bizim gibi olun emi !..




* muzaffer yıldırım