Çok bilinmeyenli aşkımıza bir bilinmeyen daha ekleniyor bugün. Sanki kalbime veda ediyor başka bir kalbe giriyor gibisin. Girdiğin sadece kalbi değil, önce küçük bir öpücükle ruhuna, sonra koluna ve işte derken hayatına giriyorsun.
Aynı evden içeri giriyorsunuz. Yemeği bile birlikte hazırlıyorsunuz, belki yemekte elini tutup, gözlerine bakıp şiir bile okuyorsun. İşte ilk aklım bu sahnede firar ediyor.
Günün ardından geceyi de beraber geçiriyorsunuz; beraber aynı filmi izliyor aynı şeylere gülüyorsunuz. Aynı kanepede oturup aynı yatağa uzanıyorsunuz…
Kulağına aşk sözcükleri fısıldayıp öperek uyandırıyorsunuz hatta birbirinizi.
Siz yaşarken bana yazmak düşüyor bu aşkta. Hesap soruyorum aklıma “beni bu hallere düşürene kadar ayaklarımı yollara düşürseydin ve ben gitseydim ya aşktan uzak bir diyara” diye. İşte böyle…
Kurgularım mı yoksa gerçekler mi bunlar bilmiyorum. Her geçen saat aklımı biraz daha kaçırıyorum.