mevsimini sasıran bir cicek gibi actın hayatımda
bir türlü kabullenemiyecegim gercekliginle
hala esmer tenindeyken aklım
bu titremesi parmaklarımın
dokunuyor olmak ve biliyor olmak dokundugunu
icimde yol alırken
icine yol alırken
yutkunmak kadar zor bogazımda dizilen her sözcuk
ne kadar aceleci ve beceriksizim artık
sanki son sansını kullanan huysuz bir ihtiyar gibi
bir an once erimek kollarında
ve gunlerdir icimde biriktirdigim her kelimeyi
bırakmak teninin en ıslak yerlerine...

mevsimini sasıran bir cicek gibi actın hayatımda
ne aklım hazırdı varlıgına
nede ansızın kapımdan girersin diye
cabucak toplayabilme ihtimallerim vardı odamı...
belki de suçüstü yakalayasın diye
aralık bırakısım kapılarımı
seni hayal ederken yazdıklarımı buldugunda
haberim yokmuş gibi davranıslarım
sana yakalanmak icin durup durup sacmaladıklarım
simdi sen okuyacaksın ya
işime gelmiyor bitirmek
senden ayrılmanın boyle bir etkiye sahip olacagını kestirememiştim
belki de bu yuzden simdi
aceleci bir ihtiyar gibi
agzımın icinde geveleyip durduklarım

mevsimini şaşıran karanfil gibisin
acmak icin kuraklıgımı secmiş
simdi benim susadıgım sensin
sanki yıllardır bekliyormus gibi
az once kollarının arasından ayrıldıgım
ne zaman gelirsin diye ruyalara yattıgım
abartamıyorum diye daha fazla
resmine bakıp
yeni dunyalar yarattıgım...

aklımın iplerini saldım
simdi ucurumlarından düştügüm sensin
küçük ellerinle tutmaya calıstıgın
kacınılmaz bir sona dogru ilerlerken goze aldıgım
öptüğüm senin omuzların
dokundugum senin dudakların
simdi sen gittikten sonra
durup durup kendime sokuldugum
sensin diye
okuyacaksın diye
ordasın diye
varsın diye
bekledigim sensin
varlıgım
varlıgına armagan olsun...