BU BEN MİYİM?
Muharem (Taş),köyümüzün renkli simalarından biriydi.Rahat yaşadı.Kendini yıpratmadı.Bir süre Almanya’ya gitti.Disiplinli çalışma O’na göre değildi.Nitekim kesin dönüş yaptı Almanya’dan.Dünya yansa içinde bir mitili yanmaz,derecesinde aldırmaz biriydi.Kimileri çalışır,çabalar.Kendini helak eder.Yine de rahat bir yaşam sürdüremez.Muharem, elini sıcak sudan soğuk suya vurmadan rahat bir ömür sürdü.
Av meraklısıydı.Tüfeğini alır gece gündüz ava giderdi.Kömelerde siner, beklerdi saatlerce...Bıkıp usanmadan...Suçıkan’da yaptığı köme durur hâlâ.Celâlî’nin kargışladığı avcı Muharem’di sanki:
“Celâlî der tuzak kurdun
Pusularda sindin durdun
Yahşi yerden yaman vurdun
Kırılsın kolların senin”
Ehlikeyfti.Saz çalar, türkü söylerdi.Eşref saatindeyse,ortam uygunsa oynardı kaşık havasına.Kozandağı,Develi,Konyalı en sevdiği havalardı.
Bir tutkusu daha vardı Muharem’in:Okey,iskambil tutkunuydu.Yakup’un Gavesi (Kahvehane),o zamanlar 7/24 çalışıyor.Hüseyin Çavış (Eroğlu),Rıfat Abi (Şenel),Hulusi Emmi (Özkan),Taslama’nın Mısdafa (Mustafa Kalkan),Kôr Necip (Ersungur),Gıçıgırık (Hilmi Ceyhan) Yakup’un Gavesi’nin müdavimleri.
Muharem ’le Hüseyin Çavış okey karesini kurmuştur.Rakipler.Hüseyin Çavış, Muharem’e çıkışır:
”Allah canını alsın.Gebermiyon da...Geberesice.” Muharem cevabı yapıştırır:
”Lemi...Hülluk.Bostan hoyuğu...Sen oyunu ne bilin?..”
Oyun sırasında sıkışır Muharem .Hemen çıkar, kahvenin duvarının dibine akıtır.Hüseyin Çavış:
”Lan avcına mı akıttın? Ne çabuk gittin geldin tuvalete?..”
Muharem’le Hakkı Emmi (Ceyhan) yakın köylerden birine misafirliğe giderler.Konukladıkları oda sahibi Hakkı Emmi’nin arkadaşıdır.Hakkı Emmi,arkadaşına Muharem’i şöyle taktim eder:
”Köyümüzün ileri gelenlerinden Muharem Efendi.Kendisi köyümüz eşrafındandır.Hane sahibidir.Sevilir,sayılır.Yakın arkadaşımdır.Baba dostuyuz aynı zamanda...”
Muharem, sessizce dinler.Dinledikçe heyecanlanır,şaşkınlaşır.Kendi kendine:
”Hakkı Ağa’nın taktim ettiği kim? Bu ben miyim?”diye taaccüp eder.