- 2153 Okunma
- 11 Yorum
- 0 Beğeni
POLYANAYIM BEN...
Bilirmisiniz mutluluk oyununu, ben bu oyunun en kıdemli oyuncusuyum hatta demirbaşıyım.Usta bir oyuncunun senaryosu hayata merhaba dediği andan itibaren yazılmaya başlar, bazen ayrıntılar olur senaryoda bazen özetler ama konunun özü mutluluk oyunudur.Başrolde hep ben oynuyorum diğer oyuncular bir varlar bir yoklar ama yaşamın içinde oyun oynamak üzere bekler dururlar. Mutluluk oyunu hayata pozitif bakmakla başlar, gözyaşı,hüzün,acı,keder uzak olacak sana tatmayacaksın bu duyguları çünkü sen güçlülük abidesi mutluluk perisi bir polyanasın. Hayata pozitif bakacaK, en acı durumda bile tatlı bir sebep,neden bulacaksın. Mutsuzluk diye bir kavram senin için yok çünkü polyananın en büyük rolü budur mutlu olacak ,mutlu görünecek herkese mutluluk dağıtacaksın. Başka bir açıdan bakıldığında kötülük yapmaktansa,kalp kırmaktansa,dost yerine düşman kazanmaktansa bir ömür boyu polyana olmak en güzeli. Bu oyunun yan tesirleride var bedenine ,düşüncelerine, hayata bakış açına zincir vurmayacaksın, içindeki duyguları zindanlara atmayacaksın kendin içinde gerçekten mutlu olmaya çalışacaksın, sen polyanaya değil polyana sana hayran kalacak. Velhasıl mutluluk oyunu taşla,silahla,sopayla oynanan oyunlardan daha güzel ve eğlenceli. Sizlerde içinizdeki polyanayı özgür bırakın, nasılki oyuncular rolleriyle bir süre sonra özdeşleşiyorsa, inanın sizlerde mutuluk oyununu oynadıkca rolünüzle bütünleşip gerçek birer polayana olacaksınız, buluşma adresimiz mutluluk sahnesi, oyun mutluluk oyunu, oynayanlar sizler ve bizler....
YORUMLAR
hayat izin verse polyanna gibi bakmamıza denerdim ama candide(voltaire) daha doğru olurdu bu hayat için hep dert olsa da gülmek yine de ya da gülecek bir şeyler bulabilmek hayata. biraz geç okudum ama kusura bakmayın yavaş yavaş her yazıya vaktim oldukça bakıyorum.
:)
görüşmek dileğiyle
yüreğine sağlık güzel anlatmışsın ama ; polyanalar yoruluriçindeki acıyı saklamaya çalışmaktan, bu ömür ise çekilmez polyanacılık oynayamazsak.yorgun düşmemek, bir ömür boyu en azından mutluluğun oyununu sahneleyebilecek güçte kalmak dileğiyle... hatta masal bu ya... ve ümit etmenin sonu yok ya, mutluluğun oyununu değil aslını yaşamak dileğiyle... SEVGİLER