ALLAH VERİYOR
Armut dibine düşer,derler.Hacı Yusuf Emmi’nin torunu Yusuf Ceyhan da dedesine çekmiş.Peşin laflı,nüktedan bir insan Yusuf Ceyhan...Genlerden gelen bir nitelik bu olgu.
Yusuf,yazları köydedir.Eker biçer...Kışları Kayserili’dir.Kayseri günleri dinlenmedir.Çünkü rençberlik yazın çalışma,kışın dinlenme demektir.
Yusuf’un bir komşusu var Kayseri’de.Yaşını,başını almış muhterem bir zat.Kapıda,sokakta karşılaştıkça selam alıp veriyorlar.Hal hatır sormalar oluyor.Komşuluk ilişkileri bu düzeyde.
Bir gün sokak ortası karşılaşmasında adamacağız diyor ki:
”Yusuf...Sana bir şey soracağım.Ama lütfen kızma...”
Yusuf:
”Sor Hacı Emmi...” Adamcağız merak etmiş,sorup öğrenecek...
”Yusuf’um...Bildiğim kadarıyle bir işte çalışmıyorsun.Nasıl geçiniyorsun?Bu değirmenin suyu nereden geliyor?..”
Yusuf:
”Allah veriyor...Biz de yiyok(yiyoruz) Hacı Emmi...”diyor.
Hacı da kalender biridir.Bakıyor Yusuf’un yüzüne:
”Yusuf’um! Ne iyi Allah’ın varmış...”