Ellerim kanlar içinde, söküp attığın kalbimi yerine koyuyorum.

• 20 Ekim 2012 Cumartesi 18:18:26

Zaman geçip gidiyor. Geriye kalan bir sen, bir de yalnızlıklarım. Başka hiç bir şey yok. Niyetim senden kurtulmak mı, yoksa senle yaşlanmak mı bilmiyorum. Bildiğim tek şey bugünün de bavulunu toplamış, gitmeye hazırlanmakta olduğundan başka bir şey değil..
Ellerim kanlar içinde, söküp attığın kalbimi yerine koyuyorum. Ama bunu yapmak, biraz zor. Çünkü yalnızım. Kalbimin bir köşesinden tutan biri olsa gene gam yemeyeceğim. Ama yok işte. Etrafımda kuru bir kalabalıktan başka hiç bir şey yok..
Ağlıyorum. Kimsenin umrunda olmadığını bile bile döküyorum göz yaşlarımı. Belki yalandan da olsa biri gelir ve ’neyin var?’’ der diye bekliyorum. Ama ne gelen var ne giden.. Sonra sıkılıyorum birilerini beklemekten. Geçiyorum penceremin kenarına. Gelene geçene bakıyorum. Nasılda ’’yalan’’ olduklarını izliyorum. Hiç birinin gerçek olmadığını, bir izin versem hepsinin üzerime ak baba gibi üşüşeceğini izliyorum.. Ve sonra birden gün bitiyor. Ben gene yalnızım. Ben gene hüzünlüyüm.. Bitmez bu yalnızlık. Korkuyorum ..