-Günaydın Mesajı,Yaşama Veda,Ölüme Merhaba-

"Sanki her gün beklediğim mesajı şuan , şu saatte gelmesini istiyorum.Bir umut işte.Umut etmekten ne çıkar ki.Hiç işte.Sadece o mesajı bekliyorum.O senden gelen günaydın mesajını.Bekliyorum bekliyorum..Bir türlü gelmiyor.Bu kadar kötü’müymüş sevmek.Seve seve ölmek,özlemek.Aşk işte.Bir mesajla bile insanı avutuyor.

Şimdi o mesaj gelse belki şuan elimde duran jilet yere düşecek,yaşama tekrar merhaba deyip ölüme merhaba demeyeceğim.Belki de son bir ümit.Tekrar bağlatır insanı yaşamaya.

İnsanda yaşama korkusu mu ölüm korkusu mu var,bilinmez. Sadece cevapsız bir soru olarak kalır.Sanki bir oyunun içindeyim!’’Pes’’ etmek geliyor içimden.Edemiyorum.Sabırlıyım,gelecek o mesaj." dedi adam.

Mesaj gelir.Mesajda yazanlar adamın soluğunu keser,konuşamaz.Çığlık atmak ister.Sadece bir çığlık.Atamaz.Terler ve terler.Çok terliyor,vücudu su kaybediyor.Sanki cehennem ortasında yanıyorcasına sıcaklık vurur yüzüne,bedenine.Ölmek istiyor.

Gelen mesajda şu yazıyor;
’’Merhaba evladım,ben Sevginin annesiyim.Sabah erken saatlerinde kızımın astım krizi tutmuş ve ölmüş.’’

Sadece şunu yazmak geçiyor içinden;
’’Baş sağlığı dilerim.Allah rahmet eylesin.Kızınıza aşıktım,belkide bu onun telefonuna gönderdiğim son mesaj.Onun yanına gitmeyi delilerce’sine istiyorum.’’

Telefondan yazan tek iki kelime onun bileklerinin jilete yaklaşmasına sağladı.Yazan şey ise ’’Mesajınız gönderildi’’ idi.

Jileti yaklaştırdı bileğine.Vurdu bir iki defa yada daha fazla..Damarlarından akan kanlar süzülüyor yere doğu.Her taraf kan gölü.Elinde sadece onla birlikte çekildiği bir fotoğrafı ve göz kapakları gittikçe düşen bir adam.Ölüyor.

Öykünün adamı öldü!

Şimdi gidin o gelmeyen mesajları bekleyin!