üzgünüm_
Sevgilim affet beni...
Bir keresinde çok kırılmıştım, canım çok acımıştı.
İşte o zaman ben ilk defa birinin canını yakmak istedim,
hem nasıl hem nasıl...
Sonra ona öyle bir sustum ki O"nunla birlikte benim de canım yandı...
Ve bir söz verdim kendime bir daha kimseye susmak yok,
isterlerse acıtsınlar canımı karşılık vermek yok... yok yok...
...
Sonra diğeri geldi...
Ve ben ona öyle bir gülümsedim ki, içimi ona ayna yaparak,
olduğum gibi ve hiç kaçmayarak... Onu da içine alarak...
Hataydı biliyorum...
Bazen olmayacağını bile bile
kendin olmak istiyorsun birinde işte...
...
Biliyorum sevgilim, biliyorum...
Sen demiştin, serilme kimsenin önüne...
Ne kendini ne de karşındakini savunmasız bırakma diye...
Ne diyebilirim ki, insan özlüyor işte özgürlüğünü,
içindeki canı serbest bırakıp çağlayıp-mutlu olmayı...
Hatta en keyifli anlarında bir duvara toslamayı...
...
Sevgilim affet beni,
bir daha senden başka ateşe elimi uzatmayacağım...
Bir daha yalancı g/özlere ve yabancı dudaklara mı, asla...
b/akmayacağım...
.
.
" üzgünüm, sende kalanlarım için... ben razı olsam da gidişine, sen hazır değildin belli -ki evet, hayat gereksiz tekrarlardan ibaret sevgilim ne yazık ki... tekrarı olmayanı bulup- onunla bir olman dileğiyle, elim hep yüreğinde..."
ekimgelmişbenhalamayıstayım/dnzc_2012
YORUMLAR
sesleniş
konuşma
anlatma
devam ediyor
bazen okur lades demek ister
sonrada
iddiaya girmediğini hatırlar
dostlukla
ersinbaşeğmez
fal işi fena sardı
beni
:)
daha fazla eksilmeyecek
hiç bir şey
senin kadar inan...
ellerimde kalacak boşluğun
ve boşluğun/ceplerimde
ki kapıları açık bırakıyorum.
ayaz.
dudağımda...
öldürürken beni
ve soyarken kabuklarımı
güneşe karşı
yalancıyım belki sana yabancı
senin kadar inan
bebeklerine g-özlerimin
kaçıp duran ışık kadar...
daha azı
zifiri karanlık sayılacak/yokluğun...
yokluğun ki
sümüklü ve kirli çocukluğu bir bulutun...
sis kadar belirsiz ve kader kadar yol
sır
ser
son/baharları sürüp toprağıma
taşınıyorum seninle
su damlası ve zerre kadar hava
yüreğindeki yazgıdan
ben seni tersine okudum
bunu neden anlayamadın
sırtındaki morları/korkularını ve kokularını
al
git
boşluğumsun
bu bırakıp herşeyi gitmekle alakalı
bu matematik ve anatomideki bilinmeyen
elimde değil/
-sin
(...)
sevgimle..
eksik susmalar
n'densizce......
gülümseyebildikçe daha çok inanıyorum tuhaflığıma.
kelimelere toslayıp, sonra anlayıp, sonra hala susturabilmek iç sesini, deliliğin hangi tanımında itiraf etmesi zor.
iyi dilekleri hep varolsun yazarın.
ve ben hep inanırım ateşin en kuvvetli arındırıcı olduğuna. korkmuyorsam ve çekmiyorsam elimi ateşten en çok bundan.
Ah be şairim,
hiç bitmeyecek ki bu canımızın yanmaları.
her defasında bu son deyip,aynı hataları yapacağız belki de..
kırıldıkça,karşımdaki de kırılsın düşüncesi tekrar tekrar düşecek belki kalbimize,aklımıza.
sonra kıyamayacağız o'na.
çok güzeldi,hüzünler uzak olsun güzel kalbinden.
varol daima...
sevgimle hep