Bekaretin Bedeli

• 11 Ekim 2012 Perşembe 11:02:51

Hanginizin ruhu tecavüze uğramadı?.. El değmemiş bir ruhunuz var sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Farkında değilsiniz belki ama kim bilir kaç kez parmaklandınız, belki bedeninizden çok… Hiç itiraz etmeyin, hepinizin ruhunu evvel zaman içinde kalbur samanlıkta altına aldı hayat hunharca. Bazılarınız zevk almaya bakarken, bazılarınız tırnaklarını geçirmeyi seçti sırıtan sırtına… Tırnaklar arasına dolan yaşamsal kırıntıları temizlemekse işin çabası… Attığınız çığlıklar bir yerlerde harekete geçirse de çığları, duyamayacak kadar sağırdı kulaklar, ne de olsa her şey yaşandıktan sonra kul kendini aklar… Sonuçta girerken verdiği acıyı, çıkarken hissetmediniz bile, tahrik yerine tahriş eden tahribattan… “Halbuki hayat; ön sev işte, ne gerek var tecavüze?.. İsteseydin ben verirdim sana ruhumu seve seve, sev diye?” demediniz hiç biriniz… Hayat önce zorla aldı, bekaret kemerinizi beyninize taktı, sonraki seferlerin birçoğunu siz zaten şirketten ısmarlamaya başladınız… Ruhunuza batan saman sarısı yırtıkları ise zamanlarla kapatırken, suratınıza inen şamarlara fondötenler sürdünüz ve siz bunu çok uzun süre sürdürdünüz…

Hepiniz tecavüzü gördünüz…

Peki ilk seferden sonra bekaretinizi kaç kez daha kaybettiniz? Ruhunuza giren ve çıkanları bir düşünün… Bu bekaret, o bildiğiniz kan akıtana benzemez… Bacak arasında taşınmaz, hormonlar tavandayken kaşınmaz… Bozuldu mu dikiş tutar yeniden, tekrar bozulabilmek için… Batan her iğne darbesinde acılı bir “ah” çekersiniz ve ruhunuza yeniden bekaretini verirsiniz… Yamandı mı ruh, yeni yamanacakların peşine düşer, tekrarını düşler… Ruhunuz elastiktir, bu yüzden her pozisyonu rahatça dener. Dener, yanılır, yamanır… Hayat pamuk elleriyle okşarken ruhunuzun en mahrem yerlerini, özü akar, ıslanır bazen gözyaşlarıyla… Ön sevişmeniz bittiğinde görürsünüz ruhunuza dokunanın gerçeğini ama hayat çoktan boşalmıştır bile içinize. Sizse ruhunuzu nasıl kürtaj ettireceğinizi düşünürken, hayatı içine alacak kadar büyük bir kondomun yokluğuna kahredersiniz. Kiminiz ruhundan bir parçayı aldırır, kiminiz hayatı çoğaltır… Ve yine, yeni kaybettiğiniz bekaretinizin bekasını reddetmeye başlarsınız… Ruhunuza girenler mi çıkarken acıtır, çıkanlar mı girerken bilmezsiniz. Sadece yaşarsınız, ta ki ruhunuz dikiş tutturamayana kadar…

Ve ruhun dikiş tutmamaya başladığı an, hayatı becerme sırası size gelmiştir…

Bekaretin bedeli yaşamamaktır... Bir kez yaptınız mı, ikinciyi garantilersiniz…