Yazmak,ne yazacağını,neden yazacağını bilmeden yazmak.Belki içini dökmek,belki nefes almak,belki kendinden bir şeyler görmek ama ne olursa olsun yazmak...Hayata bakabildiğin kadar yazmak benimkisi, kendi pencerenden görüneni söylemek. Ne kadar çok açıdan bakarsan o kadar anlamlanır hayat gözünde.O kadar fazla açın olsun ki o kadar çok insan anlayabilesin.Rotasız gemiyi yoluna sokabilesin,elinden tutulması gerekeni sen görebilesin en çok…
Amaçsız yazmak,sadece yazmak.Sebebi olsa ne de anlamsız olurdu.Bir şeyi şunun için yazmaktansa yazdığın şeyi içinden geldiğince özgür yazmak.Bir şeye sabitlenmeden,kalbinden satıra akan o ince ufukta kendini yaratmak.Yazdıkça mutlu olmak ki,kalbinden çıkanların kelimedeki anlamında bütünleşmek.Acı ya da huzur ama akıtmak kalbini eski bir kağıda.Sakın hapsetme duygularını o küçücük kalbe,bırak da konuşşun kelimelerle.İnan asıl huzur ondadır.Bir kere dene olmaz bir şey korkma,çekinme.Sakın vazgeçme bundan...