neden hep bir güllük' okuduğumda içim güllük-gülistanlık olmuyor?aksine hep üşüyorum,hep yalnız hissediyorum ve hep özlüyorum.bu sayfadaki cümleler bana gerçekten bu hisleri veriyor.

savaşı kolay sanıyoruz.ölümü kolay sanıyoruz.biz insancıklar çok mu yanılıyoruz ne?peki attığımız toprak onların mı gözlerine giriyor,yoksa kendi gözlerimize mi atıyoruz usulca??

ah ben de ne çok vedalaştım bir incir ağacıyla,bir kediyle ve bir babayla...bir daha hiç göremeyeceğimi bilmeyerek...

neyse yazar..sen yaz hakkaten ya...

kaleminden bir şeyler okumayı seviyorum.

illâki bir anlam yüklemek gerekmez okuduklarımıza diye düşünüyorum. bazen bizden farklı bir duygunun akışı cezp eder.
ve
illâki okumak ister bir yanınız.



***seni okumayı seviyorum. her dâim yazman dileğimdir.

Sahi kimin savaşı ,soba yanıyor ,dışarıda yağmurun sesi ,ben üşüyorum gözleri kayıp bir çocuğun upuzun serilişiyle .

Sahi kimin savaşı ,ben red ediyorum ,yağmur yağıyor ,yağmurun içinde turnalar..hep yarım..