Yorgunsuzluk

• 7 Ekim 2012 Pazar 13:13:42

Derince bir uzaklık var aramızda,gülüşlerimiz hiç bu kadar sahte olmuş muydu ? Seni beklerken gelene kadar kaç adım attığını sayardım. Gözlerindeki "hiç sönmeyen ışığı" kim söndürdü. Yoksa ben mi ? Kendi karanlığıma kendim mi sebep oldum...

Mezarların içindeyim,mezarlıktayım,ebedi uykuya dalanların... Hem de şehrin ortasındayım insanlarla iç içeyim.Küçük bir parktayım. Bir yanda mezarlar bir yanda irili ufaklı binalar ve de küçük bir Camii...
Bazı ağaçlar mevsime inat hâlâ yemyeşil,burdaki mezarlar çoğu insandan daha canlı.Etrafımda uçuşan kelebeğin çırpınışları çoğu insanın dostluğuna tercih edilebilir.Ve sevgili... En güzel şey de seni beklemek.Ölümle yaşam arasında kalan bu yerde bir bekleyiş.

-Kötü bir başlangıcı iyi bir sonla bitirebilir miyim ?
-Hayallerimin hepsini çöpe atıp yeni bir yol çizebilir miyim ?
-Vicdanımı yerinden söküp denize mi dökmeliyim yoksa vicdan yollarıma çiçekler mi sermeli miyim ?

--Kimim,kimsin,neyim,neyiz,ne haldeyiz,nerdeyiz,nasılız,ne zamandayız,nasıl bir durumdayız...
--Benim,sensin,senim,biziz,bizliğiz,bizlikteyiz,bizmişiz,bizi biz geçeyiz,biz biz olma çabasındayız...

* Ve elimden gelseydi şu güzel sesli insanların hep ezan okumasını isterdim