dans et yağmurla ,mutsuzluğunu gizleme

• 7 Ekim 2012 Pazar 12:19:56

Mutlulukta mutsuzlukta insana özgü bir duygudur, seviniriz hiç olmadığımız kadar gülümsemeler saçarız, bol kahkaha tufanına tutuluruz mutluyuzdur, mutsuzken gülümsemek ne zordur, kahkahalar atmak herkese mutlu olduğunu göstermek, neden peki neden mutsuzluklarımızı mutluklarımızla örtüyoruz, mutluluğu sonsuz bir tatla yaşarken mutsuzluktan neden korkuyoruz, başkaları ne der düşence simidir. Bence mutluluk kadar mutsuzlukta yaşanmalı, ağlamayı bilmeden gülmeyi nasıl öğreniriz ki, mutsuzluğu bilmeden mutluluğun çığlığını atamazsın…


Uzun gibi görünen kısacık hayat, yağmur yağınca ıslanmaktan neden korkuyoruz ki, kaç kez görüyoruz yağmuru hemen şemsiyeleri açıyoruz ve kaç kez daha şimşeklerin dansını izleyebileceğiz, kimi hasta olmaktan korkuyor kimi ise bunu düşünmedi bile yağmurun altında iliklerine kadar ıslanan bilir yağmurun gücünü… Rüzgâr esen rüzgâr hoyratça karşısında kollarınızı açıp hiç haykırdınız mı içinizden geçenleri ya da hiç çığlık attınız mı? Öfkenizi, nefretinizi sizi üzenleri sizi üzen şeylere rüzgârın karşısında yok edin, kaybolduğunu göreceksiniz, kırıntılar kalır ama yeniden doğarsınız yeniden başlarsınız ve içiniz hiç olmadığı kadar huzur doludur…


Buz kesmiş gecenin bir vakti gökyüzündeki yıldızları seyretmek, yaz aylarında başımızı kaldırıp gecenin yıldızlarını izleriz oysaki kışın en soğuk gecesinde bile birkaç dakika olsun gökyüzünü seyretmek iliklerine kadar üşümek içeri girdiğinde içini ısıtan sıcacık bir kahve dumanı tüten, kar yağdığında çocuklar gibi eğlenebilmek, içinizdeki özgür olan ruhu bir kez olsun serbest bıraksanız yanı başınızda küçücük mutluluklar sizi bekliyor…


Görmek gerek, yakalayabilmek anlıkta olsa mutluluğun peşinden koşmak, kaç yaşında olursak olalım, lunaparklar insanın kendini kaybettiği hep çocuk kaldığı yerdir, çarpışan arabalar, dönme dolap, salıncak daha birçok şey ve pamuk şeker ne güzel mutlu olmak için yaşamayı bilmek gerek, acıyı yaşamadan mutluluğun lezzetini alamazsın, acımızı gizlemekten, mutsuzluğumuzu göstermekten çekinmemeliyiz, insanız sonuçta…


Kahkahalarımın sebebi mutsuzluklarım, yağmurda iliklerime kadar ıslanmaktan ve ayakkabılarımı çıkarıp yağmurun altında saatlerce gökyüzünün damlalarıyla dans etmek , rüzgarda en sert zamanında içimden geçenleri en yüksek haliyle söylemek, en soğuk kış günü gökyüzüne bakmak ve olabildiğince üşümek, en çok lunaparklar kaç yaşında olursam olayım hep çocuk olduğum yer , paldır küldür hiç bir şeyi düşünmeden yaptığım tek yer ve en güzeli pamuk şeker yemesine doyum olmayan ve daha sayamadığım ama yaşadığım onca küçük ama büyük mutluluklarım, kahkahalarınızın ardında acınıza yer vermeyin, mutsuzluklarınızın ardında bol kahkahalar atın ama acının arkasında buna izin vermeyin acının her daim izi vardır ama mutsuzluğun öyle değildir, mutsuzluğunuz yıllar sonra sizi yine mutsuz etmez ama acınız o sizi yer , o sizi yok eder ölürken bile acınız vardır, acınızın arkasında mutluklarınızı paylaşmayın ….