Ustaca girisler sarmal halde birbirini tamamliyor..

Turgay Bey değerli hemşehrim özgün, etkili bir yazı dizisi oluşturduğunuz muhakkak... Affedi,niz nedense tümünü okuyamadım... Ama bu bölümden çıkardığım sonuç; çok şeyler kaçırdığımı hissettiriyor bana.

12 Eylül yıllarına götürdü yazınız beni. Hatay'da meşhur "Kemikkıran" komserimiz vardı. Sokaklarda mekik dokur, önüne gelenleri coplar, saçı uzunların saçlarını makasla sokak ortasında keser, döver, söver ya da nezarete atardı... Bir gün arkadaşlaral akşam üstü gezerken, aniden yanımızda bir polis otosu belirdi. Bağırarak tek sıra olmamız istendi.Emre uyduk çaresizce... Sonra mı, sırayla bir cop faslı çekildi ki bizlere, bacaklarımıza kan oturdu diyebilirim. Allah o günleri göstermesin bir dasha dilerim...

Yazınız neler çağrıştırdı neler... Ama akıcı anlatımınız, üslubunuz mükemmeldi. Sağlam ve tutarlı bir kalemin sürüklediği olaylar dizisini okumak da bir ayrı güzeldi... Dilerim bir arkadaşın da belirttiği gibi iyi bir yayınevi bulursunuz sonunda...

Tebriklerimle Turgay Bey...

Sevgili Davidoff'un dileğine içtenliğimle katılarak hemen diğer bölüme geçiyorum, çok akıcı ve güzel devam ediyor yazınız...

Hikaye hızla yol alırken, kıyaslamalarla baş başa kaldım. Çok şükür karakollarda uygulanan, baskı ve şiddet artık bu şekilde devam etmiyor. Öte yandan öğretmenler bir türlü sevmedi bizim kahramanı. Zorla şiir okutup, sonra azarlamalar. Sigara içti diye söylenip, disipline vermeler. "Disiplin" kelimesini yeni nesil biliyor mu acaba. Bizim dönemimizde bu kadar çok dayakçı öğretmen yoktu sanki. Yada bizler öğretmenden dayak yemenin normal olduğunu sanıp, şikayetçi olmadık bu durumdan. Memlekette eğitimsiz öğretmenler mi türedi, birileri bu durumu mu abartıyor dersiniz. Dayakla eğitim elbetteki olmaz ama bakınca haberlere son dönem, dayak yiyen öğrenciler olduğu kadar, öğrenciden yahut veliden dayak yiyen, bıçaklanan öğretmenlerin varlığı toplumsal olarak yanlış yolda olduğumuzun en açık göstergesi gibi görünüyor bana.

Sevmediğim öğretmenim olmuştur muhakkak ama zarar vermek ne demek diye düşünüyorum. Yediğimiz dayağın bireyselliğe dönüştüğü hiç olmadı. En fazla sıra dayağı olmuştur sınıfça. Her düşündüğümde öğretmeni haklı buluyorum üstelik. Eski arkadaşlarla konuşurken, gülerek anlatılan anılar oldu hepsi.

Artık kahramanımızın biraz yüzü gülse diyeceğim ama durum yine kritik bir noktada. Kız tarafıyla tanışma, hem de söz konusu kişiler "abi ve baba"... Of ki ne of dedim içimden. Tüm bunlardan daha kötüsü, karnedeki kırıklar bakalım nasıl düzelecek bu işler.

Çok güzel gidiyor hocam.
Tebrik ederim.

Öykülerinizi iyi bir yayınevinin de okumasını dilerim.


Kutlarım suskunbiradam.

Nezarete düşenlerin karşılaştığı durum açıkça gözler önüne serilmiş!
Yapmadığına yaptın denir, ispatlamak çok zor.
Yazının sonu yine can alıcı bir yerde kalmış, şimdi hapı yuttu dedim okuyunca.
Kızın babası ve ağabeyi ters insanlarsa, 'bu kim neyin nesi diye', kahramanımızın çekeceği var, yine heyecanlı bir noktada, arkası yarın!
Selam saygı ile...

Bu bölümde de heyecan zirvedeydi.

Karakolda genç adamın ağzından laf almak için manevi işkence kullanılmış. Delikanlı dirayetliymiş demek ki, tüm bunlara karşı koyabilmiş.

Anlatımdaki tasvirler çok çok güzeldi. Vurgulanacak yerlerde yazı birden ivmeyi yükseltiyor ve okuyucuya orayı belli ediyor zaten. Kurufasulyenin sadece su olarak gelişi, nezarete gidip gelme korkusunun sık sık verilmesi, hapis cezasıyla delikanlının korkutulması can alıcı noktalardı.

Sonrasında sigara içme konusundakititizlik ve öğrencinin dışlanması... Şimdi ile kıyaslama imkanı veriyor ve okuyucunun muhakeme yapması hedefleniyor.

Güzeldi bu bölüm de... Sanırım bu diziyi hiç değilse kitap yaparsın artık.

Tebriklerimi, sevgilerimi, selamlarımı bırakıyorum...

Bakalım neler olacak. Karakol sahnesi canlandı gözümde. Anlatım sanki film sahnesi gibi canlıydı. Tebrikler hocam. Saygılar...

LİSEDEYKEN düğün salonlarında orkestrayla gitar çalarak para kazandığım için cebimde filtreli sigaralar olurdu. Haliyle Bafra, Yenice çoğunluğun tükettiği sigara olduğundan benim otlakçılar fazla olurdu. En ağrıma giden de müdür muavinlerine kaptırdığım sigara paketlerim olurdu. Adamlar hiç kimsede sigara üst araması yapmazlar, beni çoraplarıma kadar arayıp sigaralarıma el koyarlardı.Bazen dalga geçmek için odalarına çağırırlar, bir tane de bana ikram ederlerdi benim sigaradan, zorla içirtirlerdi...Tabii onlar o devrin öğretmenleriydi, ne yaparlarsa yapsınlar, kin besleyemezdik onlara... Kızım bekarken otobüs durağındayız ve biraz ayrıkız. Zibidinin teki geldi, doğruca kızıma, "naber" deyip sokuldu. Kız morardı, filan, kemküm ederek, "bak bu babam," diyerekj benimle tanıştırmaya kalkıştı, ya da o zorunluğu hissetti.Karşılık vermedim, tanışmadım, çekiştirerek bindirdim otobüse, doğru eve. Eve girer girmez iki kulağına da yapıştım kızın, kıpkırmızı edene dek çekiştirip ağzıma geleni söyledim...MAATEESSÜF O ZİBİDİ BİR YILDIR DAMADIM...(Bazen yazılarımı e yorumlarımı okuyacağı tutuyor. Bugün de okur, yorumlara göz atar belki. Onun için hemen ekleyeyim: O ZİBİDİYİ JÖN OĞLANLARDAN FARKLI TUTMUYORUM. O DA JÖN OĞULUMDUR...) SAYGIYLA

.

kemnur tarafından 10/7/2012 1:49:42 PM zamanında düzenlenmiştir.

okuduğumda kelimenin tam anlamıyla 'olağanüstü' keyif aldım..tebrikler..

Bu bölüm bambaşkaydı. Bu yaşıma kadar hiç karakola gitmemiş ve bilmeyen ben her sahnesini yaşadım sanki. Oradaydım ve o kişi ben oldum bir anda İçim çok acısada. Yinede yaşayan bilir tabi ki...
Öğretmen gencin onu göremediğinin farkında değil galiba. Sigara içmek o zamanlar saygısızlıktı. O da öğle algıladı...
Eyvah eyvah, baba ve abi. Hadi bakalım hayırlısı...
Emeğinize sağlık hocam. Saygılarımla...

Karakollar ; nedense eline devletin yetkisi geçmiş kişilerin sadistleştiği, egolarını tatmin edebilmek için insanlara zulmettiği yerlerdi çoğu kez. Çağrıldığımda kendi ayağımla gittiğim halde beş gece beton üzerinde sabahladığım günler aklıma geldi benim de..
Sade ve akıcı. Yaşanmışlık kokan bir öykü . Kolay okunuyor, anlaşılabiliyor.

Ben hikayenin bir kaç bölümünü kaçırdım. :((. en kısa zamanda oturup tekrar okumak istiyorum.. Bu bölümde çok ama çok güzeldi.. Bakalım hocasıyla nasıl bir diyalog gelişecek ileride,kız arkadaşının tavrı nasıl olacak abisi ve babasından sonra... hep meraktayım... kaleminize sağlık .. müzikle birlikte okumakta ayrıca çok zevk veriyor... Kolay gelsin diğer bölümler için... Saygılarımla..

:)

yazının sonunda eyvvahhh dedim kendi kendime.bu defa ben de tersten başladım galiba ister istemez:)

çocuğa sadece gözdağı vermek için hapis yalanı içimi rahatlattı..bence çocuk rüya değil,baya baya karabasan görmüş o psikolojiyle..çocuğun hissettiklerini çok güzel anlatmışsın abi..kuru fasulyenin içindeki tanelere kadar ayrıntılar da cabası..yalnız o kepçe acaba kelepçe mi olacaktı,yoksa adamın şivesinden mi kaynaklanıyor,onu bilemedim işte..

ama delikanlı esaslı çocukmuş..sağlammış,bi kez daha anladım:)

ama önüne gelen de bu çocuğu azarlıyo,kızacam artık;P hakkaten o zamanlar otobüste sigara içiliyodu değil mi?çok fenaydııı,ben de hatırlıyorum çocukluğumdan:(((

kızın abisi ve babası...e hadi hayırlısı:))

saygılar,sevgiler suskunabime.. :)