Benim Şiirim

• 5 Ekim 2012 Cuma 08:20:13

Bazen gece yarısı gelir gümbür gümbür; git dersin gitmez: uyku akar gözlerinden, kalem tutacak halin yoktur ki yazasın; sabahı beklemez, gider; sancılı sancılı, kalan sağlar bizimdir dersin; ama nafile.
Bazen de kalabalıklarda gelir aheste aheste; dalarsın bir an sanki, sara nöbetindesin: Sorar yanındakiler “ne oluyor?” Yok bişey dersin: Diyemezsin ki şiir yazıyor beynim... Göğüs kafesin sıkışır, yalnız kalmak istersin.

Bazen; bir bulut, bir çiçeğin edasında: savrulan bir yaprakta yazılıdır şiir: Sana, sadece kağıda aktarmak düşer.
Şehrin; is kokusunda, gürültüsünde canlanan anılar sancılanır doğum başlamıştır yazmasan çatlarsın.Bir kuşun, simsiyah rengine kapılırsın ... Kuş uçar gider; fısıldadığı şiir kalır.
En iyi arkadaştır şiir: En iyi arkadaş kitaptır derler ya... Doğru, lâkin kitap tek taraflı konuşan arkadaştır: Hep o konuşur, sen dinlersin; ama şiir öyle mi; hayır, şiirde; sen de konuşursun;
Kendi yazdığın şiirde de öyle; bir sen konuşursun bir de okuyanın konuştuğunu duyarsın.
Sır tutamayan arkadaştır şiir, senin içini döktürür en mahremini: Sonra da aleme duyurur.
İçlenir küsersin... Bu, son dersin; çok da vefalıdır o, küsmez sana.
Altın bir kutuya kilitleyip, anahtarını denize attığın mektupların akılda kalanıdır; şiir.
En ilkel ve en gelişmiş iletişim aracıdır şiir.
En uzaktakine ve en yakındakine; büyüttüğün sevginin, nefretin, hasretin binbir şekilde dile gelmiş halidir şiir.

Yanındakine, avaz avaz uzağındakine; fısıltıyla atılan çığlıktır, şiir.

Şiir, demlenmeli der ustalar.
Şiir, ustaların elinde demlenirse şiir olur.
Aceminin şiiri, demlendiğinde acıyor .

Simsiyah