farazi günlük

• 23 Şubat 2008 Cumartesi 19:09:25

zamanın bir olup bir olmadığı
bir başlayıp ve yaniden başladığı
hiç acımadığı ezbere bildiğim
nefeslerle beni oyaladığı
bu sahnede yoktu benden başkası

bu gun babam yoktu.ablamla birlikte hastanedeydi.yalnızdım.kıvrılıp yattım derin derin nefesler aldım,sanki iskelettim sadece. geç kalkama rağmen uyudum saatlerce kafamdaki ağrıyı bilemezsin..
sokaktayım sonra babamın bir arkadaşıyla karşılaştım babamın nasıl olduğunu sordu.
bir iki adım sonra ağlayamaya başladım daha doğrusu ağlayamadım düğümlenip kaldı boğazımda yutkundum düşündükçe.arkadaşımın annesi görmüş beni seslendi bense görmeye çalışıp kim olduğunu hatırlayamadım o kadar dalmışım ki
işte aynı perde her şey böyle başlıyor zaman kendini tekrarlayacak, beni araya alacak
bende onun elinde bir bez bebek gibi gözlerimi kapatıp geçmesini bekleyeceğim..