SON DURAK

• 2 Ekim 2012 Salı 16:16:13

Mahmur bakışların yıldızlara mimlendiği

Karanlığın kör sessizliğine mahkum ,bir gece yarısı...

Gevezeliğe başladı yine içimdeki ben!

Kulaklarımı tıkasam da nafile

Büyük harflerin yankılı seslenişine hükümsüz kalmıyor yüreğim...


Sonra atıyorum kendimi boş sokaklara ve bir o kadar da loş yalnızlığa...

Biniyorum yoluma çıkan ilk otobüse, sormuyorum nereye gittiğini...

Sendeliyorum boş yer bulmaya çalışırken, tuhaf bakışlara maruz kaldım

Biliyorum...


Yolları seyrediyorum buğulu camlardan

Üzerime geliyor dağlar, kara bulutlar ayrılmıyor peşimden, yapraklar rüzgara hasret,

Yalnızlık gölgem gibi...



Bir kız çocuğu takılıyor gözüme,

Tabelada adının baş harfi silinmiş, meçhul bir şehirden geçerken...

Kirli yüzünde elmas gibi parlayan duru bakışları, yakıyor canımı.

Seneler öncesine gidiyorum...

Yine kendime çıkıyor bütün kapılar, yine geçmişimle boğuşuyorum...


Labirentlerimde bulmaya çalışırken yolumu,

Bedbin bakışlarıyla karşılaşıyorum muavinin

Bir isteğim olup olmadığını soruyor

"Bir yudum mutluluk, bir lokma güven" diyorum mırıldanarak...

Deli sanıyor beni, kocaman oluyor bir anda göz bebekleri, kaçıyor ardına bakmadan...

Buruk bir gülümseme beliriyor gamzelerimde.

Hüzün havası sarıyor otobüsü, havalandırmalar bozuk...

Serinleyemiyorum...


İrkiliyorum "Son durak" diye bağıran muavinin sesini duyduğumda.

Basamaklardan teker teker iniyorum, acelesiz, telaşsız...

Ruhumun heyecanını da yerlere sererek...

Genç adam kaçıyor beni görünce yadırgamıyorum...


Etrafıma bakınca şaşırıyorum bir süre, donup kalıyorum olduğum yerde

Hareketsiz, düşüncesiz, yitik...




"Son durak"

Hangi yollardan geçersem geçeyim, yine kendime çıkıyorum

Gömülüyorum sessizliğe...

Kaldırım taşlarına çarpıp yayılıyor boşlukta şoförün tiz sesi:

"İnecek yolcu kalmasın."


Son durağım "BENİM!"