Dinin Yok Mu?

• 30 Eylül 2012 Pazar 15:46:38

DİNİN YOK MU?
Bu deyimi bilmeyen yoktur bizim köyde.Bir işte,bir durumda,bir olguda aman dilemek gayesiyle kullanılır.”Ocağına düştüm.İnsaf merhamet et.Bana acı”mânâsına.Öyle ya insaf din yarısıdır.
Hikayesine gelince,hikayesi daha önce anlattığımız “Çök de Öleyim”in bir başka varyantıdır.
Öykümüzün kahramanı Deli Bekir ile Yonuz’un Amet(Ahmet Kahraman)’dır.Deli Bekir,iyi pehlivandı.Düğünlerde,şenliklerde şölenlerde güreşe soyunur;iyi güreş tutardı.Sırtını yere getirecek bir babayiğit çıkmamıştı.Göbeği yıldız görmemişti Bekir pehlivanın.”Deli”liği buna sebepti.Güreşirken kendinden geçerdi.Rakbini hamur yoğurur gibi yoğururdu.”Kedi-fare”oyunu oynardı rakibiyle. Bazen rakibini bırakır, ayakta tekrar kapışırlardı...Keyfine göre rakibini istediği anda yenerdi.”Deli”liği yiğitliğinin nişanesiydi Bekir Emmi’nin.
Hep geçmiş zaman kullandık.Çünkü yaş kemâlini bulunca güreşi bıraktı Deli Bekir.Ama yeni yetmelere güreş tekniği ile ilgili bilgi birikimini aktarmaktan da geri durmuyordu.Bildiği bütün oyunları gençlere gösteriyordu.Sadece bir oyunu kendine saklamıştı.Ne olur ne olmazdı.Günün birinde bir başka deli çıkabilirdi...Lâzım olurdu.
Yonuz’un Amet de yeni yetişip geliyor.Güreşe heveslikli.Deli Bekir’den ders alıyor.Her oyunu ibadet derecesinde içselleştirip uyguluyor.Hocasının bir dediğini iki etmiyor.Deli Bekir’den”aferin” alıyor.Bekir Emmi O’na bildiği tüm oyunları (biri hariç)öğretiyor ve:
” Amet diyor,artık benim sana öğreteceğim yeni bir oyun yok.Yürü Allah yolunu açık etsin.”
Yonuz’un Amet,artık düğünlerde güreş atıyor.Namı yürüyor.Ama Amet pehlivan Deli Bekir’in gölgesinde.Deli Bekir’i bir yenerse yörenin en bileği bükülmez pehlivanı olacak...
Bir gün dükkan önü kalabalık.Amet pehlivan Bekir Emmi’ye ılgıyor:
”Bekir Emmi,güreşelim.” Deli Bekir:
”Git yanından del’oğlan...Ne güreşi?Ben o işi bırakalı yıllar oldu...”diyorsa da laf anlatamıyor Amet’e.Amet üsbelledikçe üsbelliyor(ısrar ediyor).Çaresiz kabul ediyor Bekir Emmi.Ama bir şartla.On beş gün süre istiyor Deli Bekir...Anlaşıyorlar.
Deli Bekir,hemen işe koyuluyor.Sabah yürüyüşlerine çıkıyor.Hirk(herk) edilmiş tarlalarda yürüyor.Zeytin yağıyla vücudunu yağlayıp güneş banyosu yapıyor.Gayesi derisini güçlendirmek.Ala samanlı çamur karıp çamuru hamur yoğurur gibi yoğuruyor.Kol ve bacak kaslarını güçlendirici masaj yapıyor kendi kendine...Bedenini güreş için hazır hâle getiriyor Deli Bekir.
Sayılı gün tez geçer.Kararlaştırılan gün geliyor.Dükkan önünde iki pehlivan çıkıp soyunuyor.Kalabalık...İyne atsan yere düşmez.Önce bir peşrev çekiyor pehlivanlar.İzleyiciler aferin veriyor ...Ve kapışıyorlar.Kafa kol,elense ...Deli Bekir bir punduna getirip Amet’i altına alıyor.O kendine sakladığı oyunla... Amet Pehlivanı alt ediyor.Amet bin pişman.Ama olan oldu bir kere.Alta düştü.Ustası Deli Bekir bıraksa kalkıp elini öpecek.Ne çare...Deli Bekir’in bırakası yok.
Deli Bekir bırakmıyor Amet’i...Sürüyor.Bir taraftan da sıkıyor.Amet’in canı yanmış,yalvarıyor:
“Bırak Bekir Emmi...Tamam yenildim.Bırak da kalkayım.”
“Bırakmam...”
“Dinin yok mu Bekir Emmi?”
“Yok...”
“İmanın yok mu Bekir Emmi?
“Yok...”
“Öldür öyleyse Bekir Emmi...”