- 686 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
KAN DEMEK DEĞİL DE SEN AKIYORSUN BEDENİMDE
Kasvetli bir gece yarısı dudak izlerinden tanıyordun şarap şişesini… Ve kadehler küsüyordu… Şarka düşmüş bir ipek yolu kelebeği gibi sırnaşıktık belki ses-sizlik gibi…
Kırılan kadehin can kırıklarının üstüne basıyordum, ayaklarım sızılı bir hecai çiçeği… Ve kan ile revanı susuyordum… Kılcal damarlarımı birleştirip kalbe giden atar damarımdan atıyordum kan kokulu irinlerini…
Sözlü bir çatışma ya da kişisel bir katliam sonucu ortaya çıkan cesetlerimi avuç açan dualarına biçiyordum belki…
Ve olur olmadık yerde ölüyordum, dirileşmiş, dirilmiş seslerde… Yetmezler biriktirip, kafiler döşüyordum… Dönüşüyordum, dönüyordum, düşüne, döşünde üşüyordum…
Ve birkaç meze atıştırıp, gırtlağıma dayadığım kadehin kırık yanıyla koparıyordum şah olan damarımı, mat bir renkte..
Her neyse sevgili,
Kan demek değil de sen akıyorsun bedenimde… Yeter ki sen gitme diye yine parmağım bile kesilmemekte…
Erkan ulusoy….
13:46
28/09/2012
YORUMLAR
Biraz daha uzun olabilirdi diye düşündüm okurken. Çünkü, yazının tam içine dalmışken sonu gelince sofradan yarı aç kalkmış hissiyatı oluştu.
Sizi forumlarda yazdıklarınızla farkettim değerli kalem. İyi bir kumaşa sahipsiniz yazma adına.
Kutluyorum.
Saygıyla...
ya varsam ya da yoksam
yazılarımın çoğunda dikkat ederseniz aynı üslup var... hep yarım... eğer tam doyarsa insan açlık hissini bastıracak ufacık duygulara ihtiyaç duymaz...
maden ve manevi olarak insan ne kadar tıka basa doyarsa özlemi bir öncekinden az olur...
takip etmiş olmanıza sevindim... yazın üslubum ağır olduğu için okuyucu kitlesi az olan bir tarzım var farkındayım... romanımda da böyle şiir kitabımda da...
tekrar teşekkürlerimi sunuyorum...
saygılar....