Calethealar artık ölüm uykusunda.

• 27 Eylül 2012 Perşembe 02:40:00

Emine PİŞİREN/Deneme
Kimi zamanlarımızda ruhumuzla söyleşiriz. Farklı iklim ve coğrafyada yaşayan sevgiliye özlemleri sağarız.
Vuslat ıraklaşır bu suskunluklarımızda. Yürek infaz öncesi yorgunluklarındadır. Erguvan rengi hasretler sımsıkı kucaklar iki sevgiliyi.
Gün batımlarındaki calatheaların eşliğinde özlemlerin-özlemelerin suskun tanıklarıyızdır.
Öyle ki, sessizlik ve yalnızlık eşlik ederken, yaşanmışlıklar tatlı bir huzurla bellekten fışkırıyor adeta,
Ve o anda meltemler gibi anlık esintiler, bir bir gönle doluyor, ardından yüreği hüzün bulutları sarıyor.
Böylesi anlarda, “keşke” sözcüğü öyle anlamdışı kalıyor ki…
Sarmak ve sarılmak varken sevgiliye…
Velhasıl, imkansızı kucaklıyoruz işte.
Her nedense, her nedense!..
İki yüreğin davasında, tek sanık ve suçlu görülen dişil öfke hala dün gibi tazeyken…
Temyizden bir türlü dönmeyecek olan kararların bekleyişlerinde…
Sevgiliye kırgınlık, süt kesiği gibi ağustos sıcaklıklarında…
Ve umut tükeniyor sarı-kırmızı hazanlarda…
Sevgileri tutukladılar kendi evlerinde!..
Calethealar artık ölüm uykusunda.

Emine Pişiren-2012