BİLİYORUM GİDİYORSUN AMA...!

Aşksız çehrende yanıp dönen pervaneyim,aykırı anlamlar arayıp durma.
Ben sensiz seninle bir divaneyim,kör olmuş gönül gözünün önünde bir damla meyim...

Bilmiyorsun,sen beni içinde terkediyorsun,sen beni öldürüyorsun.
Konuşuyorsun,dudaklarından süzülen tüm cesur cümlelerin yamacında cesur bir aşk sunuyorum yalnızlığının karanlık gölgesine, ama sen gidiyorsun.

Okumuyorsun açıpta gönül defterimi satır aralarında arıyorsun şimdi sevgimi.
Ateş giydiriyorsun cennete çevirdiğin gönlümü, yakıp yıkıp gidiyorsun.

Oysa aşkın gergefinde yana yakıla bata çıka yürümekti nakış nakış.
Ve ben bir gül gibi açılan ateşin önünde boyun eğmiş bir pervaneydim önünde.

Yanıp kavrulacaktım ve ömrümün en zevkli menkıbesi olacaktı seni sevişim.

Ama sen çekip gidiyorsun,aşkın önüne eğilmiş yüreğimin gelinlik giymiş aydınlığından.
Ve hiç gülmemiş bu ömrümün ölüm giymiş yüzünde,bir sen gidiyorsun benden.
Çünkü ilk sendin sevilen,şimdi rüzgara yazmış yele vermişsin aşkı sen.

Aykırı anlamlar arayıp durdun,oysa aşksız çehrende yanıp dönen pervaneyim ben.
Sen aşkı böyle derbeder böyle perişan ediyorsun,gidiyorsun,sen gönül evimi yıkıyorsun.
Ben gözü kara bir aşkla düşüyorum içinin yollarına,sen çelikten duvarlar örüyorsun.

Ben bir ağustos burukluğunda ölümü sayıyorum hüzün giydirdiğin sensiz çıplak gecelerde
Sen cesaretinin olmadığı bir aşka yazılıyorsun ama gidiyorsun.

Susuyorsun,yorgunmuşçasına yaşamaya kalkışıyorsun,yıkıp viran eyliyorsun.

Üşüyorsun,yüreğine sığınmış sevgimi yakıp ısınmış gidiyorsun,beni kül ediyorsun.
Hani nerde dudaklarından sızan cesur cümlelerinin yüreği, sen mecnunla alay mı ediyorsun...?

Gözlerime iyi bak,yüreğini ordan alıyorsun,sen kirpiklerimden kan akıtıyorsun.
Yüreğin can çekişiyor gözkapaklarımın içinde,onu zorla söküp alıyorsun,
Uykularıma hüzün ekiyor,üstüme keder giydiriyorsun,sen benden gidiyorsun.

Ölümü bekliyorum ölümsüzlüğün de kederimin,sabırdan bal akıtıyorum üstüne,
Belki bir gün olur aşk şerbetinden içerim diye.

Gidiyorsun ya artık,şimdi gözlerime bak,al yüreğini göz kapaklarımdan,
Bana ver dudaklarından sızan cesur cümleleri,ben bilirim onların hakkını vermeyi.

Ben ürkek sözlerinin bitiminde cesur bir aşk tutuşturdum yüreğime bakan gözlerinin önünde,eğildim pervane oldum acıdan yanmış sokaklarında içinin.

Bir gölge oldum yalnızlığının çıplak görüntüsü önünde ama sen kördün,
Bir çift göz oldu sevgim yüreğinde belki görürsün diye ama sen karanlık giydirdin üstüne.

Şimdi gidiyorsun,devrik cümleler düşürüyorsun ellerinle yaktığın yüreğinden.
Ben ardından toplayıp kederime giydiriyorum,yağmalanmış hislerimin çıplak kalmış tenine.

Yalnızlığımın öksüzlüğü bürünürken gecenin teheccüd’üne,dualarımla ısıtıyorum üşüyen ruhumu.
Vuslatsız aşklara yüzümü sürüyorum,biliyorum sen gidiyorsun,kendine aşksız bir hayat sunuyorsun...

Susuyorsun,yorgunmuşçasına yaşamaya kalkışıyorsun,beni yıkıp viran ediyorsun.

Ben bir daha sever miyim sanıyorsun,bana ayrılık zehiri içiriyorsun,sen beni kendi ellerinle öldürüyorsun.

GÜLNAZ YORULMAZ


BİLİYORUM GİDİYORSUN SEN ŞİMDİ BU DÜNYADA BENDEN
GİT,
ÖBÜR DÜNYADA TERAZİNDEN ÇIKACAĞIM...!