KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1139 Okunma
- 4 Yorum
- 0 Beğeni
Gül Suluyorum
Bunca gezip dolaşmama karşın, tekil çoğul,
Yorucu, garip, kendimin ve başkasının
zamanının labirentini bir türlü çözemedim.
Jorge Luis Borges
hıçkırdım
siyah
kaynağım da çatlak
fışkırdı su
aklın sularında
girdabın rahatlığında
çok eklemli bir ölüm anı...
Bir damla yaş, kirpiklerimin arasından, kainata şöyle bir baktı.
Duraladı, tüm enerjisiyle patlamaya hazır bomba gibi 1,65 lik yükseklikten atacaktı kendini.
hızlı hızlı, inip kalkan göğsümü gösterdim
ey minik damla
aşk ister misin?
Cevap verdi
Bu çağrın Tanrıdandır,, biliyorum. Yukarıyı düşlüyorum ama nasıl bir marifetse,
aşağıya düşüyorum...Ğöç yasasıdır bu ruhun.
Büyük bir nehir var içinde ve ardında dağlar .Dağlarda dalgınlıkların.
Dağlarda eski yıllara yenilmiş yağmurlar,,uzuyor,,uzatıyor nehri.
Ecel ecel susuyorum...
Sustuğumu görünce iliklerime kadar gidiyor, ilk önce çocukluğumun en meraklı çağlarını
usul usul içine çekiyor, sek sek oynamaya çağrılan çocuklar gibi bakınıyorum.
Parklar, bahçeler, salıncaklar kokuyorum.
Annem saçlarımı örmüş, üzerimde diktiği fırfırlı elbise
Önümde uzanan belirsizliğe rağmen, ışıldayan ilk gençlik çağlarıma dokunuyor.
Bisikletten inmediğim lise çağlarım, ilk gençlik aşklarım.
Sevdiklerim, arkadaşlarım, kardeşlerim bir bir önümden geçiyor.
İçimdeki yolculuğun ışığına bulanmışım, çok sevilmiş bir hayatın, çok üzülmüş bir hayatın,
çok ağlanmış bir hayatın, çok gülünmüş bir hayatın ışığı dolaşıyor vücudumda.
Küçük damla hüzün sandığım hayatın ve evrenin gerçeğine titreşiyor.
Dünde kalan gülümsemelerime gideceği yolu bilircesine h-içleniyor.
Mistik bir sarhoşluktayım
unutmak
hep bir acıyı hatırlatır
Nem, yavaş yavaş çoğalıyor!!
İç çekişlerimi topluyor bir bir.
Dualarımın, ağıtlarımın, isyanlarımın, lanet okumalarımın, içerde kilitli kalmış
ne kadar cüzamlı sesim varsa hepsine özgürlüklerini veriyor.
Hüzün kokan kelimeler yuvarlanıyor dağlarımdan
Tatlı tatlı esen rüzgarla bir olmuşum, hiç olmadığım kadar hürüm.
O iğrenç anlamsızlık hissi bünyemi terketmiş
Bencillik, hoyratlık, anlayışsızlık, nefret ,öfke, savaş, yarış ,hırs dünyayı kurutan
tüm pislik duyguları, rüzgar silip süpürmüş.İsyanla katlanış arasında ruhunu eskiten
insanlar, kronik ölüm kamburlarını atmışlar sırtlarından.
Tüm evren, yürek olmuş atıyor, ben küçücük bir nokta.
Ve sanki portakal marmelatı kokuyor yeryüzü...
İliklerime yapışmış, bilincin diplerinde büzüşmüş acı temizleniyor dünden
a
r
ı
n
m
a
k...
Ağlıyorum
ağlamak nedir diye soruyorum minik damlaya
Bir düşle saklanbaç oynamaktır diyor.Yaratan ve yaratılanın beraberce oynadığı.
Vazgeçersen için yapış yapış olur. İçindeki kadın
yolunu yönünü kaybeder, kupkuru kaskatı kalır.
Ağlamak saklanbaç molasıdır
Ruhuna gizlenmiş mabedin, bahçesindeki gelinciklerin kurumasını
güllerin boyunun kısalmasını
yaprakların ağaçlarda sönüp gitmesini istemiyorsan,,,ağla,,,ağla.
sesim içimdeki nehrin altında
nehir çalkantıda
ağladım
ağladım Tanrım
Sevdiğim için bu sürgünlüğü ve seni
duyuyor musun beni?
YORUMLAR
ey minik damla
aşk ister misin?
Cevap verdi
Bu çağrın Tanrıdandır,, biliyorum. Yukarıyı düşlüyorum ama nasıl bir marifetse,
aşağıya düşüyorum...Ğöç yasasıdır bu ruhun.
Büyük bir nehir var içinde ve ardında dağlar .Dağlarda dalgınlıkların.
Dağlarda eski yıllara yenilmiş yağmurlar,,uzuyor,,uzatıyor nehri.
**
ve güldü o hiç tanımadığım yaşlı kadın !...
sahi;
babaannem de yaşlıydı bir zamanlar ama, üç renkli dut ağacına çıkardı. Çıkardı da, ne düşmekten korkardı, ne de inmekten. Üstelik kimsenin aklına gelmezdi ona o zamanlar kaç yaşındasın demek!.
Saçına boya sürmeyi bilmezdi de, oyalı tülbent takmayı bilirdi.
Bize de o öğretmişti dut ağacına çıkmasını... ama indiğimizde ellerimiz onun kadar dolu olmadı.
Öldüğünde aklımıza gelmişti yaşını hesaplamak dedim kadına.
Yine güldü.
Neden gülüyorsun dediğimde,
-Ben hep ağaca çıkmaktan değil, inmekten korktum. Hayata benziyor. Dedi.
Bu kez ben güldüm.
Neden gülüyorsun dedi.
-Babaannem ağaçtan inmeyi de iyi öğretti. Hayata benziyor. Dedim.
(Gecikmişliğimin özrüyle.)
Ağlamak içindeki kiri döküp ruhunu özgürlüğe salmak, her damlasında tüy kadar hafif olurken her damlasında içindeki umutları yeşeretmek...Ağlamak her akan damlada arınırken ruh, ağır gelen duygularımızın yüzünü yıkamak, yükü hafifletmektir ağlamak nil mavisinde ruhun nehirlerde akmasıdır .... yazınızı okuduktan sonra bunlar aklıma geldi bende içimde tutmak istemedim yazdım yorumuma...
Haarika bir yazıydı...Elinize sağlık...En derin saygılarımla....
Ağlıyorum
ağlamak nedir diye soruyorum minik damlaya
Bir düşle saklanbaç oynamaktır diyor.Yaratan ve yaratılanın beraberce oynadığı.
Vazgeçersen için yapış yapış olur. İçindeki kadın
yolunu yönünü kaybeder, kupkuru kaskatı kalır.
Ağlamak saklanbaç molasıdır
Ruhuna gizlenmiş mabedin, bahçesindeki gelinciklerin kurumasını
güllerin boyunun kısalmasını
yaprakların ağaçlarda sönüp gitmesini istemiyorsan,,,ağla,,,ağla.
iyi bilirim saklanmayı ,gülleri sulamayıda :((
Tebrikler kalemin yüreğine tşkler...
