YÜREĞİMİZ YANGIN YERİ
Kuruhüyüklü Bekir Yeşilyurt düştü toprağa.Hayatının baharında.Hakkari dağlarında.Baba ocağına ateş düştü şehidimizin.Bizim yüreğimize de...Biz de yandık şehidimizin ailesiyle beraber.Şehidimizi uğurladık dâr-ı bekaya.Yüreğimiz yana yana.
Her şehit cenazesi bizden de birşeyler alıp götürüyor.Biz de ölüyoruz.”Ne olacak bu işin sonu?”sarmalında boğuluyoruz.Nefessiz kaldık...
Teröre lanet okuyoruz. İçimizdeki yangın büyüyor.
“Vurulup tertemiz alnından uzanmış yatıyor
Bir hilâl uğruna ya Rab ne güneşler batıyor”
Ne muhteşem:Hilâl,güneş çağrışımları.Batan güneşler...Şehitlerimiz.
“Batan gün kana benziyor
Yaralı cana benziyor”
“Vatan borcu” diyerek kışlalara koşan Mehmetçikler...Yavrularımız,kınalı kuzular...Hudut boylarında suskun,garipsi...Alın benim gönlümden de o kadar.
Kuruhüyük (Guruyük, deriz biz),şehidimizi bağrına bastı. Mahşeri bir kalabalık vardı.Tekbir nidaları arşı âlâya yükseldi.Kuruhüyük,Kuruhüyük olalı böyle bir düğün alayı görmemiştir belki.”Düğün alayı” tabirini özellikle kullandım.Cenaze törenine katılan kadınlı erkekli mahşeri kalabalık, böyle bir düğün alayı çağrışımı yaptı bende...
İnsanlar vakurdu.Öfkeliydi.Ama öfkemizi,kızgınlığımızı,kırgınlığımızı içimize hapsettik.Şehidimizin babasına,kardeşlerine sarıldık.Onların acısını paylaştık.”Onlar” ne kelime, “Biz” acılarımızı paylaştık.Çünkü bu acı bizim,hepimizindir.Acılı babanın vakur duruşu,içine akan göz yaşları bir ağıtı anımsattı bana:
“Gömdüm oğul seni toprağa gömdüm
Akan göz yaşımla ırmağa döndüm
Tabutun üstünde dirildim öldüm
Seni vuran eller kırılsın oğul
.
Giden oğul hiç gelir mi yerine
Ah evladım yaram düştü derine
Hele bakın zalımın eserine
Seni vuran eller kırılsın oğul”
Ne büyük acı ya Rabbi!..Taş olsa erir.Mayamız toprak.Dayanıyoruz.Sabır makamındayız.Ama sabrın da bir sınırı var.Ne olacak? Bu işin sonu nereye varacak?
Bu acıların bir daha yaşanmaması için ne gerekiyorsa bir an önce yapılmalı.Akan kan durmalı.Anaların,analarımızın göz yaşı dinmeli.
“Vatan sağ olsun!” da ömrünün baharında fidanlar da düşmesin toprağa.Onlar da yaşasın.
Yunus nasıl feryat ediyor bakın:
.
“Bu dünyada bir nesneye
Yanar içim göynür özüm
Genç iken ölenlere
Gök ekini biçmiş gibi”