Anladım ki,hep boşlukda kanat çırpmışım, çabam ve gayem hep boşmuş asla kimseye yaranamaz kimseyi mutlu etmek ve aç duyguları doyurmak mümkün değilmiş.bu hayat sadece saçma insancık oyunlarının yığını gibi değersiz ve anlamsızmış.ama arada giden boş can ve boş hayatlardır ruhu olan kalbi sızlaya bilen insanlardır arada ezilen.duygu ve insanlıkları sömürülenle bu dünyaya ait olmayan benim gibilerdir ki asla diğerlerini anlayamayacağız.çünki benim gibiler aynı düşünmüyor aynı histmiyorlar bazen detaylarda asılı kalıyorlar bazen bir bakış bile dünyanı yıka biliyor.bir sesin tonu bile bizi acıta biliyor bir bakışın boşluğu bile çok acıtır.Şimdi gitmek isterdim işde şimdi gitme vaktim gelemedi mi acaba sonsuzluğun kolarında huzura huzura ve ızsızlığa gitmek isterdim.sakın düşünmeyin ki depresyon veya bunalımdır bunu adı hayır kabul etmiyorum bu sefer artık biliyorum ki bunun adı gerçektir ve gerçeklerdir.bunca zaman bunu görememişim hayat senin oyununu hayatım sanmışım meğerse bir boşluktan ibaretmişsin ey boş dünya ve bu dünyanın minik kemirgenleri sizleri kalben artık terkediyorum hiçbiriniz beni rüzgar kadar bile etkileyemiyeceksiniz çünki ruhumu gönderdim sonsuzluğa kimsenin bulamayacağı yere uçsun ben uçamasam da ruhum uçsun ve özgür kalsın sizlerin kemirisinden ruhumu kurtarıyorum nasıl olsa bedenim sizlerle.bu dünyaya bedenim yetiyor bari ruhumu özgür bırakın nasıl olsa bir gün beden de gidicek ama o günü bilemiyorum o yüzden dir ki o kadar bekleyemeyeceğim ruhum için.
3 dakika önce · Düzenlendi · Beğen