Çoğu insan bırakırdı yarıda. Aşkı yarıda bırakmak kadar saçma bir şey olamaz, sadece unutursun.

Oda unutabilirsen.

Eğer gerçekten seviyorsan, kendini değiştirmek şart, kendini şartlardan çıkarmak şart.

İnsanların içini bilemediğimiz gibi, sorunlarını da bilemeyiz. Senin bi gözün bi kulağının doğru çalışması bile sana verilen bi derstir, kör olan sağır olan yok mu sanıyosun.

Aşk fizikle değil, yürekle yaşanır,

Aşk; gözlerin açıkken karşında olan değil, gözlerini kapattığın anda karşına çıkandır. Aşk tek kişilik yaşanır, çift kişilik yaşanana meşk diyorlar. Aşkın tarifi bambaşka, aşk özlemektir, gelmeyeceğini bile bile özlemek, beklemek. Hasrettir aşk, daha çok hayata karamsar bakmaktır.

Birde aşkı kontrol etmek var, zamanla olan bir şey. Aşk insanı kendinden çıkaran, daha çok kalp ağrısı diyebilirim.

Ne kadar iyi bi fiziğin veya yüzün olsun, ne kadar iyi olursan ol, kötüye de aşık olabilirsin. Ne kadar yabancı olursan ol, birine aşık olabilir, onun senin hayatını nasıl mahvediyor çok rahat uzaktan izleyebilirsin.

Ama ne kadar da dertlenirsem dertleneyim, gençlik bu işte, aşkı yaşadım ve bitti. Bidaha ne yaparım ne de izlerim, daha yaşım küçükte olsa.

Kendimi savaş gazisi gibi hissediyorum, savaşta (aşkta), kolunu (kalbini) kaybetmiş gibi, hiç bir şeyi hissetmiyor gibi hissediyorum. Yeni nesil aşklardan çok, bi Şirin bi Leyla aşkı yaşadım seninle, artık benim için hayali bir aşksın.

İnsanlar aşkı yüreğinde hissettiği anda aşık olduğunu ve bunun süper bir şey olduğunu sanar. Asıl aşk gözde yaşanır, onu görürsen aşk yaşayamazsın, biriyle birlikte olduğunda ona aşık olamazsın. Yani ona kavuştuğun anda “aşk” denilen saçma bi devir senin için kapanmış demektir,

seni seviyorum Allah a emanet ol,