Sen Ve Ben

İkimiz aynı ağacın dalları,aynı rüzğarın savurduğu yapraklar,aynı mevsimle sararan,aynı toprakla beslenen..
İkimiz aynı ağacın meyveleri..
Günler umarsız,kaygılar peşpeşe.İkimiz aynı mevsimin kırgın çocukları.Umarsız günlerde meyvesiz ağaçlar gibiyiz.
Zaman pervasızca işlerken kendimizle birlikte ne çok şeyi kaybettik.Avuttuk ama avutulmadık sevgili.
Saatleri saydık,ayları unuttuk.
Savrulduk,direndik..
Şimdi yollar uzun,dar. Umutlar başıboş,sarhoş gecelerde yitik aşklar mıyiz?.
Kokusu olmayan çiçekler gibi yüreğimiz.Yurtlar çöl,sevgi gözyaşından yoksun.
Söyle biz neyiz? umutsuz bebekler,korkak anneler miyiz? Bilirim sessiz dokunuşlar titrek bakışlarımızda mahkum.
Anlamını yitiren sözler,tadını kaybeden sıcak ekmekler gibi sevdalar.
İkimiz kırılan dallar,unutulan yaşlılar,ikimiz ağaran saçlar.
Aşk ölümsüz; ikimiz ölen iki yürek, bedenimize sığmayan.
Cevapsız sorular,bedelsiz sevgiler.Beklentisiz ömürlere gömdük adını hiç unutmadıklarımızı,
kendimize sormaya korktuklarımızı.
Bir ihanetin koynunda yapayalnız kanlı ellerde bıraktık.Vicdan tutsak..
Bir göğsün kafesinde saklanan iki yürek,iki bakış olduk.
Solan yüzüm artık baktığım ayna,bastığın toprak.
Ayaklarının altından yavaşça kayan ödenmemiş bedellerin var.
Sana bir hediye bırakıyorum; bir daha beyazı göremeyecek gözlerini,
sana acı hüzünler,ulaşamayacağın umutlar bırakıyorum.
Sana kirlenen vicdanını,yüzünde bir ömür bitmeyecek hazin bir ifade..
Sana SENİ bırakıyorum.
(12.02.2007)

Nürgül Ocak