Dün ilk kez kemoterapi tedavime başlandı.Döt mart iki bin sekiz.
Kemoterapi odasına girdiğimde şaşırmadan edemedim.Çünkü bütün odada bulunan bütün hastalar bey idi,hiç bayan yoktu.
Bana ilaçlar verildiğinde ilacın ilk tesirini başımda hissettim,önce saç diplerimde kıpırtı yanma sonra başımda?Giderek ilacın verildiği sağ elimin bilek kemiği parmaklarım müthiş acı ve dayanılmaz acılar içinde kaldı.Bunu hemşireye söylediğimde bunun sebebinin ilacın hızlı akışından olduğu fark edildi ve rahatlatıldım.
Çok şükür ki bu tedavi,bilmediğim için korkuyordum tabii.Korktuğum kadar zor geçmedi.Zaten dayanıklı bir bünyeye sahip ve manen ve bedenen güçlü bir insanımdır ben.Kendimi övmek gibi oluyor ama gerçek budur.Dolayısı ile gerçeği söylüyorum.Her zaman da böyle olacak Yaşadığım sürece.Ebediyete intikal etniş çok sevgili,çok özlem duyduğum kişilerim var.Sıramı bekleme durumundayım.Yaşamı seviyorum.Yaşamda da çok sevgili ve beni çok seven kişilerim var.Dolayısı ile moralim tamdır.İnanın şu anda en çok istediğim şey ne bakın yazayım.
Sevgili Balyamda olmak,gidip bayırdan mis kokulu kır çiçeklerini toplayıp o güzelim kokularını doyasıya koklamak...Bunu yapabilsem ne iyi olacağım.Sanki en büyük ihtiyacım bu...
Bu yazımı şu anda sahifeye doğrudan yazıyorum.İyisi daha sonra yine devam edeyim.
Biraz yoruldum.Selam gönül dostlarım,sevgiler hepinize...saygılar .
M.Decdeli.