42.bölüm

• 13 Eylül 2012 Perşembe 18:45:59

sinem ölümünde yanında olamadığı annesini düüşndü,özgürlüğüne kavuşmuştu artık,gün ağardığı zaman bu koğuştan çıkacaktı,ama hayata hazırmıydı,on yuıl boyunca haaytı asklıya alınmışytı,son anlarında annesiinin yan ında olamamıştı,annesine atıp kendisine geri gelen mektubu gözyaşlarıyla okudu:
"

Nasılsın umarım iyisindir,gözlerim yüreğimi almış ta avuçlarına sesiz ama derinden bir türkü yakıyor nehirlerime.

Seni seviyorum... benim ilk sevgilim en çok tartıştığım ayrı yapamadığım yarim,özlemin saçlarımı dolamışta kasırgalara karışıyor gönlüm.
sen hep vardın bende ama hep hüzünlerimde yada yalnızlıklarımda, yavuklumdun sanki geceyi gören ama boş lakırdalara kanmayandın.

boşa karışan kaybolan bendim, kelimelerime küsense sen.
hep yanlış aşkların içinde yüzdüm rengim çoğu zaman gri ve hep lacivert oldu..siyaha gördüm ama kaçtım ehliyetini almamış bir manaydım ben.

çoğu zaman manavda sıra bekleyen almayı hep unutan iyi bir seyirciydim,sen hep pembe olmamı istedin bense hep kandırdım seni çünkü ben çoktan kırmızı olmuştum yaşlarım ağaç olmuştu bahçelerimde.

bir kahve fincanı buluşturmuştu yüreğimizi bak işte o anlarda ikimizde yeşildik,yarim güzel kokulum... şarkılarını özledim... dönülmez akşamları, nasıl geçti habersizi..senin kadife sesini ve yalnızlığın kuruyuşun özledim.

yalandan süslerdi ıhlamurlar mutfağımızın penceresini ama her ezan avuçların benim için yakarışa geçerdi,bilirdin derdimi derdimin konuştuğu geceleri..okşardın avuçlarımdaki en derin izleri.
aldırmazdın depremlerimin şiddetine yavuklumdun ya benim kaçamazdın da baharlara yalanı öldürmüş en güzel gerçektin gamzeli bir hikayeydin adımlarımda.

rüzgarın büyüsünde gülüşürdük çoğu zaman bir köy bulurduk kelamlarımızda , büyürdük hüzünlerimizde..annem..sesin hep gelsin bana yalan korksun bizden düşsün yolumuzdan mutsuzluk, zaman şimdi sevmek zamanı bırakma gözleri tutamasan da ellerimi hadi kandır en güzel gerçeklerinle beni.
içimdeki tüm öksüz ve yetim çocukları aldın türkülerin büyüttü onları her gün pencerelerimi boyadın..yağmuru unutmadın.
ANNE..;"

gün ağarınca sinem ağarmış saçları,elinde valizi ile eski türk filmlerinde cezaevinden çıkan kadın rölünü canlandırmaktaydı adeta,gidecek yeri yoktu,çocukları artık devlet korumasına alınmıştı,kocasının ise biir on yıl daha cezası vardı,cinayete yardımcı olmak,tasarlayarak adam öldürmeye göre daha hafif bir suçtu.Evliliğiinin ilk günlerini amnımsadı , sinem mutlu olduğu güzel günleri,üniversite yıllarında herkesin ortasında öpüştüklerri günleri,kalabalık otobüste yaşlı teyzelerin meraklı bakışları altında aşk sözcükleri fısıldadıkları anlar geçti, gözlerininin önünden,koruma altındaki çocuklarını en son zıyaretlerinden sonra görmemişti,içerdeyken Necmiyenin ziyaretine gelmesi hiç beklemediği bir davranıştı,kocasının katiline yardımcı olmasına bir anlam vermemişti, ama belki bu kadın dayanışmasıydı,belki de vicdan azabı çekiyordu,Necmiye,ilaçla uyutulduğu gece koacxsına engel olabilirdi,ayrıca Muratla defalarca birlikte olmuş bir bakıma kocasının elinden almıştı,Muratın kendisine dolayısıyla evine olan ilgisinıın azalmasındca pauyı buyuktu.
Kırıştırırp defalarca atmak için yumruğunda sıktığı,karanlık gecelerde koğuşunda yatağına sızan gözetleme kulübesi ışığında okuduğu kitabın arasında bulduğu telefon numarasını kararsız parmaklarla tuşladı,sinem,Necmiye çıkınca ilk aradığı kişinini n kendisi olmasından çok memenun olmuştu,beklemesini en kısa sürede yanında olacağını söyledi,bir saat sonra necmiye evinin kapısını açmak için anahtarla boğuşurken sinem bir adım arkasında mahçup bir şekilde kapının önünde beklemekteydi.

-"Lütfen,rahat ol ,evimde istediğim kadar kalabilirsin,ziyarete geldiğimde de belirtmiştim,geçmişi unutalım, ikimizin de hataları oldu,eski defetrleri açmayalım,bir süre dinlernirsin,hem bana bir ev arkadaşı lazımdı, iyiy ki geldin,evinde gibi olmanı istiyorumk, hafta sonu çocukları ziyarete gideriz,istersen,kendini hazır hissettiğin zaman ben uyarım sana " de di NEcmiye,sanki kocasıının katili ile konuşmuuyordu eski bir dostu ile hasret gideriri miş gibi nbir havası vardı,kocasını sevmediğinii aradığı özgürlüğü bulduğıu için belki de müteşekkirdi sinem’e,Sinem ise hayatına nasıl yön vereceğini düşünmekyteydi,devlet olkullarında çalışması ımkansızdı,abncak özel sektördee çaloıoşması uygundu ancak on yıl içinde bilgilerini unutmöuştu,yeniden topluluk karşısına cıkacak cesaerti de kalmamıştı, sabıkası okullarda çalışmasına her zaman engel olacaktı, ancak sekreteerlik yapabilkikrdi,iş ilanlarını incelemekle geçirdiği günlerin sonunda uygun bir araştırma şirketi buldu,işyeri eve yakındı,ancak çocuklarını yanına alma konusunda cesarfetını topplayamamıştı,büyük kızı onyedisine eyhnei başmıştı, sınav streine şimdiden girmişti,uluslararası ililşkiler okumay ı düşünüyoırdu,efecan ise on beş yaşında bir delikanlıydsı artık,kaldığı sevgi evinde abilerinden ayrılmayı düşünmüyordu,annesine yabancı olmuştu,ela en yakın olduğu çocuguydu belki yaşı geregı belkı de bebekelıgınden bu gune ona karsı her zaman bır yakınlık duyarduı ,ş elbebe tb u yakınlığı dıger cocuklarına hıssetmememeye calısırdı,ama her seye ragmen ayrı bır ev tutmalı cocuklarını yanına almalıydı, yıllaraca yanlarında olmamaıştı annenlik yapamadığı ıcın vıcadan azabı cekıyordu,hatalarının faturası nı masum çocukları ödemişti,ve kocası, kımbılır şimdi ne durumdaydı, bu belaya bulaşmasına sebep olan kişi , çocuklarınını babası, hayatında tek sevdiği adam,orta yaş bunalımına girmiş, hayatta mutlulçupğu cınsellıkle bulacağını sanmıştyı,kaybettıklerı kızlarınını n acısını bu seekılde unutacağını sanmıştı, ama evlilikleri bu acıyı taşıyamadı.